Νέες κυκλοφορίες - Ηλίας Κωνσταντίνου "Ποιήματα"

 

Με αφορμή τη συμπλήρωση 25 χρόνων από τον πρόωρο θάνατο του Κύπριου ποιητή Ηλία Κωνσταντίνου (1957-1995), από τις εκδόσεις Βακχικόν κυκλοφορεί ένας τόμος με τα Ποιήματά του, σε επιμέλεια και επιλεγόμενα από τον Λευτέρη Παπαλεοντίου (Τμήμα Βυζαντινών και Νεοελληνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Κύπρου). Είναι καιρός να γίνει ευρύτερα γνωστός αυτός ο ποιητής με τον «αναρχικό» αιρετικό στίχο, που αποτελεί μια ιδιαίτερη παρουσία στον χώρο όχι μόνο της κυπριακής αλλά και γενικότερα της νεοελληνικής ποίησης. Σύντομα εκτενέστερη αναφορά/ανάλυση. Εδώ ένα ποίημά του, πολυσήμαντο, ικανό να ταρακουνήσει τους εφησυχάζοντες.

 

ΠΑΡΑΜΥΘΙ

Ηλίας Κωνσταντίνου

 

Στην αρχή, λέει, έκαμε τη γη τον ήλιο το φεγγάρι

Τώρα, λέει, χτυπά τη γη, άγρια

μ’ έναν ήχο σκοτεινό που φτύνει μαλλιά

σαν λουλούδι

– όμως, αφρίζουν τα χώματα, γίνονται νερό,

η θάλασσα κρατά ανάστροφο ντουφέκι

ανελέητα χτυπά τη ρευστή γη – αλλά

άλλα δόντια δεν έχει το χώμα να κοπούν

με μανία αναπνέει καταπίνει τον ήλιο. Κοίτα!

Ξέρω ότι τα άσπρα μαλλιά ήταν καμένα φύλλα κάποτε

κλειστά σε μιαν αποθήκη

φρουρός, το ουράνιο τόξο

με δόντια κοφτερά πεινασμένα.

Τώρα, κάθε φορά που τελειώνουν τα νερά

ο ήλιος κατρακυλά λιγοθυμά στα χέρια μου. Εγώ

θα πω στα παιδιά να μην τον κλοτσούν

θα καούν.

Εγώ – τα θέλω να σκοτώνουν

με στοργή ατόφια καθαρή.

 

Γερνούν. Τα παιδιά πριν γεννηθούν γερνούν.

Τσαλακώνονται στα πρόσωπά τους

τα γόνατά τους σβήνουν

γονατούν, έτσι πολεμούν γονατιστά και πεθαίνουν.

Η γη ξαναγεννά τα μαλλιά τους σαν χόρτα.

Αν μπορούσε θα τα ’φτυνε

θα τα φώναζε «αλυσίδα-φυλακή-χρήμα»

Ποιος θα δέσει τα μαλλιά σχοινί – να πάει πού;

Δεν λέει όμως είν’ εύκολο βαθύ.

Έχουν μεγάλη σημασία τα δάχτυλα των ποδιών.

Πιο μεγάλη απ’ τους αμέτρητους συνδυασμούς

της σπασμένης αλφαβήτας.

Να αναστηθούν τα παιδιά – άφοβα αθώα δυνατά παιδιά

να πατούν τα πόδια παιδιά – να το ξέρουν.

 

[Ηλίας Κωνσταντίνου, Η Άμαξα 9 (Φεβρουάριος 1985) 14-15]

 

Ο Ηλίας Κωνσταντίνου γεννήθηκε στη Λεμεσό το 1957. Στα χρόνια 1972-1982 έζησε στο Λονδίνο, όπου έκανε ανθρωπιστικές και θεατρικές σπουδές. Ακολούθως έμεινε κατά διαστήματα στην Αθήνα, ενώ το 1984 εγκαταστάθηκε μόνιμα στη Λεμεσό, όπου συνδέθηκε με τον κύκλο του περιοδικού Η Άμαξα. Το 1988 ίδρυσε στην ίδια πόλη το βιβλιοπωλείο «Αμοργός». Από τα νεανικά του χρόνια άρχισε να γράφει ποιήματα στα αγγλικά, αλλά στη συνέχεια εξέδωσε τέσσερις συλλογές με ποιήματα στα ελληνικά. Αρκετά από τα ποιήματά του τα διένειμε σε φίλους του, συγκεντρωμένα σε δακτυλογραφημένες συλλογές. Πέθανε πρόωρα το 1995.