Χρίστος Ρ. Τσιαήλης Ένα μικροδιήγημα και ένα ποίημα (μαζί με τρεις φωτογραφίες του Alan Scaller)

Χρίστος Ρ. Τσιαήλης

Ένα μικροδιήγημα και ένα ποίημα

(μαζί με τρεις φωτογραφίες του Alan Scaller)

Το κτίσιμο της ευμάρειας

Όταν γεννήθηκε ο Μπεν στο σπίτι του στη Νυρεμβέργη ήταν όλοι στο σπίτι. Τους κοίταξε με περιέργεια. Έλουζαν τα χέρια αδιάκοπα και με νευρικότητα, με ένα υγρό που μύριζε απαίσια. Ήταν συνεχώς τα βλέμματά τους καρφωμένα στην τηλεόραση. Δεν τον κοίταζαν, δεν τον έπιαναν στα χέρια. Δεν έκαναν χαζές γκριμάτσες και δεν κούναγαν παλάμες γύρω από το κρεβατάκι του στη γωνιά κοντά στο μπαλκόνι. Γύρισε το κεφάλι του. Η κουρτίνα τραβηγμένη. Τριγύρω στο σαλόνι, στα τραπέζια και στις καρέκλες στοιβαγμένα κουτιά ξηράς τροφής, άφθονο χαρτί υγείας σε πακέτα, μπουκάλες νερό συσκευασμένες ως το ταβάνι. Δυο πιο νεαρά άτομα κράταγαν στο χέρι μικρές οθόνες. Μια γιαγιά καθισμένη στην κουνιστή πολυθρόνα, ορθωμένο περιμετρικά της νάιλον με βέργες. Μια κυρία περπατούσε αργά, σκυμμένη σαν να πόναγε, κράταγε την κοιλιά της, φόραγε νυχτικιά. Ήταν αμήχανη, έδειχνε να είχε τη διάθεση να τσακωθεί με τον άντρα που έριχνε τα ψίχουλα από το ψωμί στο χαλί, μα μετάνιωνε. Μετά πήγαινε προς τους δύο εφήβους να καθίσει μαζί τους -- αυτοί άλλαζαν καρέκλα. Γιατί την απέφευγαν; Ο ένας έφυγε προς ένα άλλο δωμάτιο. Πριν αγγίξει το πόμολο καθάρισε πάλι με υγρό από ένα μικρό σπρέι τα χέρια του.

Ο νεογέννητος Μπεν, κουρασμένος, έκλεισε τα μάτια. Μα δεν μπορούσε να κοιμηθεί. Προσποιήθηκε για λίγο για να ακούσει προσεχτικά τι έλεγαν. Σιγά σιγά άρχισε να ξεχωρίζει τις συλλαβές που όλοι επαναλάμβαναν σε διάφορα δωμάτια στο σπίτι, από τα στόματα όλων. Δεν συζητούσαν, ο καθένας έλεγε κάθε μερικά λεπτά κάτι από μόνος του. Ήταν παράξενες συλλαβές, καθαρές αλλά συνεχώς οι ίδιες. "κορ", "νεκρ" "κρους" "νο", "ματ", "θαν", "μετρ", "προστ" "προσχ!" με ένταση αυτό το τελευταίο. Και ήταν και αριθμοί. Μεγάλοι αριθμοί. Δεν προλάβαινε να απορροφήσει τον ένα κι ερχόταν άλλος, συνόδευαν μικρές κραυγές απελπισίας. Πήρε να προσθέσει κι ο ίδιος δειλά ένα "ουά", μα ένα τεράστιο χέρι του έκλεισε το στόμα και δυο γουρλωμένα μάτια τον κάρφωσαν για πολλή ώρα. Δεν τον άφηναν να κοιτάξει αλλού. Τον κοίταζαν στα μάτια με ένταση που δεν έμοιαζε ούτε με μίσος, ούτε με τρόμο. Ήταν μια ένταση σχεδόν διδασκαλική. Σαν ένα πρώτο μάθημα. Σε μερικά χρόνια ο Μπεν θα ξέχναγε τη μέρα εκείνη, θα ξέχναγε και τη μορφή της κυρίας που περπάταγε αργά, θα ξέχναγε τη γριά στην κουνιστή πολυθρόνα, δεν θα ξανάβλεπε τα δυο μεγαλύτερα αδέλφια του -- το μόνο που θα απέμενε ανεξίτηλο στη μνήμη είναι ο ήχος των συλλαβών και η πίεση του χεριού στο στόμα.

Χρίστος Ρ. Τσιαήλης

Η επιβεβαίωση του περάσματος 

Τα μονοπάτια απάτητα αναμένουν

τα βήματα τα ταχτικά, τα μετρημένα

κι εκείνα τα άλλα τα ανέμελα

που μπαίνανε και βγαίναν τα πρωινά

και τα απογεύματα κρυφά κι αργά

κάποτε κοντοστέκονταν

κάποτε χώμα κλωτσούσαν στα άγρια παρτέρια.

Σαν μονοπάτια που είναι

θα περίμενες να σωπάσουν

ωσότου ξανάρθεις

για ν’ ακουστεί

κάτω σε αυτούς που περιμένουν

η επιβεβαίωση του περάσματός σου,

μα και που λείπεις

πάλι μιλούν,

ακούς τις φωνές τους σαν κρύβεσαι μέσα

το ξέρεις πως νιώθουν το βλέμμα σου

κι αν τ’ αποστρέφεις συχνά,

-αναπολείς-

σαν πέρναγες βιαστικός, τότε,

ένα λουλούδι κάποτε έπεφτ’

εκεί να λειώσει - νωπή τη σάρκα του

πώς τραβούσαν οι ρωγμές.

Μήνες σ’ αυτή την προσμονή

ο θρήνος των μονοπατιών δυνάμωσε,

ακούς απ’ την κουζίνα,

ακούς απ’ τη βεράντα πίσω

ακούς την ώρα που κοιμάσαι.

Διασταυρώνονται σ’ όλες τις κατευθύνσεις

σβήνουν στο βάθος πίσω απ’ τα βουνά,

κάποτε οδηγούν στη θάλασσα,

κι όταν δεν ακούς, να θυμηθείς πασκίζεις

τον χάρτη της περιπλάνησής σου.

Τα μονοπάτια δεν θα χαριστούν.

Θα περιμένουν τα βαριά σου βήματα

δειλά πια όταν ξανά θε να τα συναντήσουν

για να σε οδηγήσουνε σε μιας μορφής ελευθερία

όπως την είχες φανταστεί

κι όταν θα επιστρέφεις

ο στοιβαγμένος κονιορτός δύσκολα θα παραμερίζει.

Ο συγγραφέας Χρίστος Ρ. Τσιαήλης γεννήθηκε στη Λευκωσία το 1974. Είναι καθηγητής Αγγλικών. Ποιήματα και πεζογραφήματά του στην ελληνική και την αγγλική γλώσσα έχουν εμφανιστεί σε συλλογές, λογοτεχνικά περιοδικά, και σε ανθολογίες μετά από διακρίσεις σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς. Το διήγημά του "Το φρούτο" διακρίθηκε στον διαγωνισμό 'Φαντασμαγορία 2017' και εμφανίζεται στην ανθολογία "Το Έπος Του Φανταστικού" από τις εκδόσεις "i-write".

Έχει εκδώσει μία συλλογή με πεζογραφήματα ("Throwing Diceona Chessboard", 2010) και μια ποιητική συλλογή ("The Green Divorce", 2012), και τα δύο με τον εκδοτικό οίκο Authorhouse. Τον Απρίλιο του 2016 με τις εκδόσεις Αρμίδα έχει εκδώσει το "Klotho Surfaces", το πρώτο μυθιστόρημα από την Τριλογία Επιστημονικής Φαντασίας - The Omniconstants Trilogy. Πρόσφατο έργο του η συλλογή διηγημάτων «Ψωμί», Γκοβόστης 2017.

Ο συγγραφέας είναι ενεργός μαραθωνοδρόμος και τριαθλητής.