Ο εκλεκτός φιλόλογος Νικήτας Παρίσης, συγκαταλέγεται δυστυχώς από χθες στις απώλειες του πνευματικού μας σύμπαντος. Ξεχωριστός μελετητής της λογοτεχνίας, δοκιμιογράφος, συγγραφέας.

Θέλω να θυμίσω στους φιλολόγους συναδέλφους τη συμβολή του στη διδασκαλία της λογοτεχνίας στο Λύκειο με το «Λεξικό λογοτεχνικών όρων» (ΟΕΔΒ 2000). Ήταν ένα βιβλίο που για πρώτη φορά εξέτασε τη διδασκόμενη σχολικά λογοτεχνία από την πλευρά της θεωρίας της. Ένα πολύτιμο βοήθημα στα χέρια των μαθητών και των διδασκόντων. Εκτιμώ πως η σημασία του ήταν μεγάλη, ίσως γιατί για πρώτη φορά οι μαθητές είχαν την ευκαιρία να γνωρίσουν τα ενδότερα της θεωρίας της λογοτεχνίας. Ίσως πάλι, γιατί οι διδάσκοντες μπορούσαν να ανατρέχουν στο εύχρηστο εγχειρίδιο, και από κει και πέρα ήταν ανοιχτός ο δρόμος για τα πιο αναλυτικά βιβλία επί του θέματος, αν είχαν τη διάθεση να εντρυφήσουν περισσότερο στο αντικείμενο. Ωστόσο, θλίψη με διακατείχε κάθε φορά που μετρούσα σε λιγοστά δάχτυλα τους μαθητές που γνώριζαν ότι κάποτε (στην Α΄ Λυκείου) τους είχε διανεμηθεί το εν λόγω εγχειρίδιο για να το χρησιμοποιήσουν και τα τρία χρόνια του  Λυκείου. Δεν είναι κρίμα; Προφανώς στις προτεραιότητες διδασκαλίας κάποιων συναδέλφων (ίσως πολλών) δεν ήταν η λογοτεχνία, πόσω μάλλον η θεωρία της λογοτεχνίας. Έτσι το βιβλίο αυτό έμενε στα αζήτητα. Ας είναι. Έβγαλα, φοβούμαι, πάλι μια πικρία μου από τα πολλά χρόνια διδασκαλίας μου στα σχολεία. Αφορμή η αναπάντεχη απώλεια του συναδέλφου Νικήτα Παρίση.

Διώνη Δημητριάδου