Ήλιε μου
Γιώργος Αλεξανδρής
Ουράνιο μάτι του Θεού και βλέμμα των ανθρώπων,
σταμάτα εκεί μεσούρανα με ανοιχτές αγκάλες
και σκόρπα το χαμόγελο, παρηγοριά κι ελπίδες
εδώ στη γη που σέρνεται μικρόνοη στα πάθη
και χάνει τ’ αντιφέγγισμα σε νύχτες πωρωμένες,
αγύρτισσα της σκοτεινιάς κι απότακτη της αγάπης.
Στις πέρα γειτονιές, στέφεσαι πραματευτής του χρέους,
με άσπιλο το συμφέρον τους και εύσχημη την ανάγκη.
Στο κύρος το αδιέξοδο και η απόγνωση στην κρίση,
η ειρήνη δοξολόγημα και οι θεωρίες αυταπάτη,
να γίνει η ευθύνη θέσπισμα και μέτρο δικαιοσύνης
όταν υμνωδείται και ο σεβασμός, με ιαχές πολέμου.
Λαμπροστέφανε ταξιδευτή και φωτοδότη Ήλιε,
αλάργεψε εκεί απόμακρα κοντά στο μεσημέρι,
χρωμάτισε θάλασσες ανοιχτές, περήφανες κορφές
και δώσε από τις χάρες σου κι από τις πλησμονές σου,
ανέλπιστη χαρά κι απρόσμενο ορίζοντα ονείρων,
στον άδολο προσκυνητή που στέκει απέναντί σου.
Ήλιε μου, άξιε ερμηνευτή του χρόνου και των πόθων,
γίνε λυράρης της ζωής, γλυκόφως στα παραθύρια,
να έχει η φτώχια αντίκρισμα, καρτέρεμα ο πόνος,
να είναι θείο ευλόγημα η προσμονή και πίστη,
ορθάνοιχτη ζεστή αγκαλιά η κάθε σου χαραυγή
και γλυκόλογος χαιρετισμός η κάθε σου ακτίνα.
Ήλιε μου γητευτή και στο σοκάκι της δρομάρης,
ανέφελος, ανέσπερος, Θεού ματιά και χάδι,
στο πρόσωπό της κέντησε την ομορφιά τ’ Απρίλη,
στα μάτια της σμίλεψε την απλωσιά του Μάη,
τον έρωτα στα χείλη της να πιω, χαρά να ομολογήσω
κι ο κόσμος αντηλιά χρυσή, στο γήτεμα του φωτός σου.
ΑπάντησηΑπάντηση σε όλουςΠροώθηση |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου