Τα γενέθλια Ανέκδοτο διήγημα της Δέσποινας Καϊτατζή

Τα γενέθλια

Ανέκδοτο διήγημα  της Δέσποινας Καϊτατζή

αφιερωμένο στον  μικρό Χ.

Ξενύχτι. Δούλευε σχεδόν όλη νύχτα. Έπρεπε να ετοιμάσει μια ιστοσελίδα για έναν απαιτητικό πελάτη. Έπεσε ξερός τα χαράματα. Τον ξύπνησε ένας εφιάλτης. Είχε αργήσει λέει στο σχολείο και τον μάλωνε ο δάσκαλος. Η ώρα ήταν ήδη ένδεκα παρά. Έτρεξε στο μπάνιο. Την πίστη μου μέσα, Πώς τα κατάφερα πάλι. Πάντα τα ίδια. Γιατί ενέδωσα πάλι; Έπρεπε να το αφήσω για μετά. Μια ζωή τα ίδια. Πάντα το ίδιο υποχωρητικός στις πιέσεις των άλλων. Την πίστη μου μέσα. Ηλίθιος, ηλίθιος, ηλίθιος. Φτου γαμώ... Σήμερα βρήκα ν' αργήσω; Σήμερα;  

      Ετοιμάστηκε γρήγορα γρήγορα. Φόρεσε τα καλά του. Πήδησε στ' αυτοκίνητο. Στο βενζινάδικο πήρε έναν freddo cappuccino κι ένα κρουασάν. Το αυτοκίνητο βολίδα. Πάλι καλά που δεν τον πέτυχε η τροχαία. Έφτασε στις δυο και μισή στη πόλη που κάποτε τον είχε ανεβάσει στα ύψη και μετά τον πέταξε στα τάρταρα. Τα καταστήματα κλειστά. Σταμάτησε κοντά στην οικοδομή. Πάρκαρε όπως όπως. Πάτησε το κουδούνι. Η καρδιά του, μηχανή αυτοκινήτου υπό φοβερή πίεση, έτοιμη να εκραγεί. Θα έβλεπε επιτέλους το γιο του μετά από έξι μήνες. Ήταν στα μαχαίρια με την πρώην του. Δεν τον άφηνε να τον δει. Ήταν στο διαζύγιο. Δύσκολα πράγματα. Αμοιβαίες αντιμαχίες, ενοχοποιήσεις, επιθέσεις. Κι ανάμεσα το παιδί. Να το σκίζουν στα δυο στον κύκλο με την κιμωλία. Εδώ βέβαια η αντιμαχία ήταν μεταξύ των γεννητόρων. Είχε κάνει το λάθος να το διεκδικήσει. Βρήκε μπροστά του μια λέαινα έτοιμη να τον κατασπαράξει, προκειμένου να διασφαλίσει τον απόλυτο έλεγχο στη ζωή του παιδιού της. Σκαρφίστηκε χίλιους λόγους και αιτίες για να βγάλει τον πατέρα από το γονικό κάδρο. Να τον ξεριζώσει απ' τη ζωή του γιου του. Ευτυχώς μεταξύ των δικηγόρων τελικά διευθετήθηκε η δυνατότητα να τον βλέπει μέχρι την τελική απόφαση του δικαστηρίου.

     Του κατέβασε το παιδί κι εξαφανίστηκε πίσω από την πόρτα του ασανσέρ. Τον είδε ν' ανοίγει την είσοδο και να τρέχει στην αγκαλιά του. Περπατούσαν κρατώντας του το χέρι. Η μικρή παλάμη δροσερό χάδι στην ιδρωμένη χούφτα του. Δυο παιδιά που προχωρούσαν ανέμελα στον δρόμο. Πήγαν με τα πόδια προς την πλατεία. Σταματήσαν σ' ένα ATM. Έβγαλε ένα πενηντάρικο. «Μπαμπά δεν έχεις λεφτά και βγάζεις τόσο λίγα;» ρώτησε ο μικρός. «Για σένα είναι αγόρι μου», του απάντησε. «Μα αυτά είναι πολλά για μένα» απόρησε το παιδί. «Είναι το δώρο σου, δυστυχώς δεν προλάβαμε την αγορά. Και δεν γνώριζα τι θα ήθελες να σου αγοράσω» είπε και τον έσφιξε πάνω του λες κι αποζητούσε εξιλέωση. Πώς τα κατάφερα έτσι... πώς τα έχω κάνει στραπάτσα γαμώτο μου. Τον πήρε αγκαλιά και τον σήκωσε ψηλά. Τα βλέμματα αντάμωσαν παρατεταμένα. Βούτηξαν για λίγο μαζί σε πηγή ανείπωτης ευτυχίας. Τον κατέβασε γρήγορα πριν ξεχειλίσει η πηγή απ' τα υγρά μάτια. Μπήκαν σ' ένα ζαχαροπλαστείο. Αγόρασαν μια τούρτα κι επτά κεράκια. Ζήτησε και πλαστικά κουταλάκια. Κάθισαν σ' ένα παγκάκι στο πάρκο. Στη γαλήνη των ήρεμων δέντρων. Άνοιξε το κουτί με την τούρτα. Τοποθέτησε τα κεριά. Τα άναψε με τον αναπτήρα. Του είπε να τα σβήσει κάνοντας μια ευχή.

Η Δέσποινα Καϊτατζή-Χουλιούμη είναι κλινικός ψυχολόγος (Msc) και μέλος του Συλλόγου Ελλήνων Ψυχολόγων (ΣΕΨ), του The Uppsala University Alumni Network, της Εταιρείας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης (ΕΛΘ) και Karin Boye Sällskapet. Εξέδωσε τέσσερις ποιητικές συλλογές, ένα βιβλίο μετάφρασης σουηδικής ποίησης και μια συλλογή διηγημάτων. Ποιήματα και διηγήματά της συμπεριλαμβάνονται σε ανθολογίες και συλλογικές εκδόσεις και μεταφράστηκαν στα αγγλικά, σουηδικά, γερμανικά, ιταλικά και βουλγαρικά.

[η φωτογραφία από την ταινία Kramer vs. Kramer του Robert Benton, 1979]