Η Μαριάννα Παπουτσοπούλου
γράφει για την ποιητική συλλογή
της Διώνης Δημητριάδου
"Ο ευτυχισμένος Σίσυφος"
εκδ. ΑΩ, 2019
Με έναν τίτλο
εμπνευσμένο από τον Αλμπέρ Καμύ. Διαβάζοντάς τα δεν μπόρεσα να μην παρατηρήσω την αλλαγή
και την δύναμη που εκλύουν, μένοντας πάντως πιστά στο κυρίαρχο για την ποίησή
της μοτίβο της μελαγχολίας και της διάψευσης κάποιας νεανικής αναλαμπής
ελπίδων, που σίγουρα αφορά αρκετούς και την εντάσσει
σε ένα χώρο και πέραν του προσωπικού-ατομικού δράματος.
"Τοπίο ξερό
ξαναγεννιέται
φτύνει κατάμαυρο
κουκούτσι
και ξεγελά με χρώματα
γαλάζια...
...σταυροκοπιέται ο
νους θολώνει.",
οι εισαγωγικοί της στίχοι κιόλας στιλπνοί και δυναμικοί,
πυκνότεροι από ποτέ.
"Όσοι πιο
μακρινοί ας περιμένουν / εδώ έχουμε νέες εγκαταλείψεις.",
διαβάζεις πάρα κάτω, την πικρή διαπίστωση. Ενώ, καθώς
βαθαίνει η συνειδητοποίηση της ποιήτριας,
"μια αδιόρατη
σκιά
καθώς μια πεταλούδα
μοιραία ζυγίζεται στο
φως
αδράχτι ανελέητο
στρέφει
και μας κοιτά
ο κύκλος
κλείνει".
που νομίζω πως είναι και η κορυφαία σκηνή όλης της συλλογής.
Η λεπτή ειρωνεία της αναγεννιέται πιο σκοτεινή, δυσοίωνη και
σοφότερη: "κρατήσου μακριά απ' το παράθυρο / έξω φυσά και θα σκορπίσουν
όλα". , συγκρίνοντας τον μέσα καθρέφτη με τις αλήθειες του κόσμου.
Πάντοτε πιστή στην κεντρική της προβληματική του ρεαλισμού,
της σκληρής αφής των πραγμάτων, φεύγει μακριά από την ομορφιά και κάθε κόσμηση,
σχεδόν την ξορκίζει, για να βρει ξανά την αλήθεια, τουλάχιστον όση της είναι
εφικτή: Η πόλη, το σώμα, το δέρμα, στην ηδονή και στη φθορά τους, ακόμη και
στην αποσύνθεση, αυτά την συγκινούν και όχι τα ποιητικά φεγγάρια.
Αφού... "Ψέμματα!"
κραυγάζει σε ένα από τα μικρά πεζά ιντερμέδια που παρεμβάλλει, " και ο αγώνας στημένος ήταν".
Μια νεανική καρδιά που κατοικεί σε μια κουρασμένη- από
βιώματα απογοήτευσης ψυχή, αυτό είναι, νομίζω, η συλλογή της, που απαιτεί
επειγόντως να ακουστεί:
" Όταν ακούς
ψιθύρισμα του στίχου
είναι γιατί η λάμα
βρήκε στόχο".
Εσωτερική ωραία λυρική ποίηση-κραυγή, που βρίσκει που να
ακουμπήσει στο συγγενικό της αναγνώστη την γραφή της στις πέτρινες χαρακιές των
άλλων ποιητών "στα απόκρημνα των δρόμων",
"όταν κουρέλι
γίνει το χαρτί
κατάσαρκα".
Μαριάννα Παπουτσοπούλου (15/3/2019)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου