Δημήτρης Π.
Κρανιώτης
επιλογές από την
ποιητική συλλογή
«Γραβάτα
δημοσίας αιδούς»
(Κέδρος 2018)
μαζί με πέντε
φωτογραφίες του Jason M. Peterson
Μετακόμιση
Γυμνοί πια
Χρώματα ντυθήκαμε
Λέξεις και φωνές γδύσαμε
Τυφλοί πια
Το φως ήπιαμε
Τον θάνατο κολυμπήσαμε
Με αλκοόλ και τσιγάρα
Στις αποσκευές
Ψευδομαρτυρήσαμε
Ποιοι είμαστε ξεχάσαμε
Πάνω σ' ένα πουλί
Τη ζωή μας χτίσαμε
Και ξαναπετάξαμε
Απλώς μετακομίσαμε
Ιανός
Πολυκατοικία πια
Η γειτονιά μας
Το ασανσέρ κολλημένο
Μεταξύ ρετιρέ
Και ουρανού
Κι εμείς μέσα
Συνωστισμένοι άνετα
Χωρίς ανάσα
(Και χωρίς σήμα
Το κινητό μας)
Στο παραπέντε απόδρασης
Από το savoir vivre
Σαν έτοιμοι από καιρό
Για περιπτύξεις
(Πότε προλάβαμε άραγε
Να ερωτευτούμε;)
Στο απόγειο
Μετέωρων βημάτων
Στο υπόγειο
Ημι-διλημμάτων
Του Ιανού
Το γνήσιο της υπογραφής
Κρεμάστηκες στις σελίδες
Από το γνήσιο της υπογραφής
Του συγγραφέα
Και ζαλισμένη έπεσες
Στο κάτω ράφι
Με τα εξώφυλλα
Γλιστρώντας στα περιεχόμενα
Που ορίζει ο κανόνας
Κινδύνεψες σε μετωπική
Με λέξεις ξεχασμένες
Σώθηκες τελευταία στιγμή
Τινάζοντας τη σκόνη
Μα κάτι θα ψάχνεις πάντοτε
Μια το εγώ
Μια το εσύ
Θα ξεφεύγουν νύχτα μέρα
Υψικάμινος
Πρώιμη στάχτη
Της υψικαμίνου
Πεταμένη στο πέλαγος
Σαν άλλη ξενιτιά
Της μοίρας μας
Το αβέβαιο
Της θέλησής μας
Και το άβατο
Της ηθικής μας
Κάθε πρωί
Που θρηνούμε όνειρα
Κάθε βράδυ
Που κερνάμε υποσχέσεις
Απωλέσθην
Άφησες ένα post-it
Με υποσημείωση
Το πραγματικό σου πρόσωπο
Γεμάτο ρυτίδες
Χωρίς χαμόγελο
Με αμέτρητα απωλέσθην
Να ναρκοθετούν μορφασμούς
Κατ' επίφαση ευτυχίας
Είναι ακόμη
Κολλημένο εκεί
Από τότε που πάγωσα
Πριν προλάβω
Ν' ανοίξω το ψυγείο
(Δημήτρης Π. Κρανιώτης, από τη συλλογή "Γραβάτα Δημοσίας Αιδούς", Κέδρος, 2018)
Επιμέλεια: Διώνη Δημητριάδου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου