ΛΙΑ ΣΙΩΜΟΥ ΔΥΟ ΠΟΙΗΜΑΤΑ

 

ΛΙΑ ΣΙΩΜΟΥ

ΔΥΟ ΠΟΙΗΜΑΤΑ

 

Tα χελιδόνια

 

 Θε νά ’ρθεις με την άνοιξη

και με τα χελιδόνια

 

και στην καρδιά θα λιώσουνε

της χειμωνιάς τα χιόνια.

 

Σαν κάποια γεύση;

του πελάγου μια πνοή

 

της αδειανής μου της φωλιάς

η θαλπωρή.

 

Θε νά ’ρθεις με την άνοιξη

τότε που η γύρη

 

της πεταλούδας όνειρο  

και τ’ άγριου κρίνου εγίνη.

 

Ίσκιος μιας φλαμουριάς

στις αγριοβραχιές

 

αγέρα θρόισμα στα φύλλα  

και τις σημυδιές.

 

Θε νά ’ρθεις και θα δεις,

θα σε προσμένω.

 

Μ’ ελπίδες κι όνειρα

την πλώρη θε να δένω

 

για ένα ταξίδι μακρινό,

για κάποια δύση

 

το δειλινό της ζήσης μας

μαζί να σβήσει.

 

Θε νά ’ρθεις στο απόμακρο

γνωστό μας μονοπάτι

 

σαν τροβαδούρος της χαράς 

που έσβησε μια ζάλη

 

Τραγούδα μου την άνοιξη  

και το γλυκό το θέρος.

 

Τι πανηγύρι η ζωή,

τι ουτοπία ο έρως

 

7 Μαρτίου 2003

(από την συλλογή Σπονδή Ονείρου, Γαβριηλίδης 2006)

 

 

Ας ήτανε ξανά…

 

Βρήκε τον άνεμο στη ζήση του

μ’ αυτόν ταξίδεψε

 

Κλωνάρια αμυγδαλιάς μιαν άνοιξη

πεσμένα καταγής

 

Πουλιά που σκόρπισαν

στης καταιγίδας την ορμή

 

Πουλιά που πήρανε τα όνειρα

κι εκείνον λες μαζί.

 

Βουνοκορφές που ζήλεψε

και μονοπάτια του δρυμού

 

Και κάτι ρείκια στις πλαγιές

στα ξόβεργα του νου

 

Και το πικρό τ’ ανέβασμα

για κάποιο φως στην κορυφή…

 

Ω!, ας ήτανε ξανά

η ζήση π᾽ έσβηνε γι’ αυτόν

κι ας ήτανε σαν την αλλοτινή…

 

(από τη συλλογή Ωσεί Άνθος του Αγρού, Ελευθερουδάκης 2024)

 Λία Σιώμου