"η έλλειψη"
τον άνθρωπο που έχει στερηθεί
τα πρώτα του στηρίγματα
– μακάρι
και αληθινά –
τον νιώθεις
απ’ το πρώτο κοίταγμα
όχι γιατί πια δεν χωρά η όψη τους στα λόγια του
ούτε γιατί δεν θα τους δεις στο πλάι του ποτέ
αλλά γιατί πλεούμενο
χωρίς τα ξάρτια τα πανιά τις άγκυρες
ανοίγεται στο πέλαγο
θαλασσοπνίγεται
ξέροντας πως κανένας πίσω δεν τον καρτερά
καμία μάνα που να τον σταυρώνει στο κατώφλι
ούτε πατέρας να τον
νουθετεί για την πορεία
την καραβίσια
και όλη αυτή η έλλειψη
– η
φυσική τους απουσία –
το μέτωπο τού χαρακώνει
τού σκοτεινιάζει τη ματιά
Διώνη Δημητριάδου
(η φωτογραφία του Νίκου Βούλγαρη)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου