Χρήστος Νιάρος - πέντε ποιήματα μαζί με τρεις φωτογραφίες του Eric Davidove

 

 

 Χρήστος Νιάρος - πέντε ποιήματα

μαζί με τρεις φωτογραφίες του Eric Davidove

Εντεταλμένη

 

Εντεταλμένη υπηρεσία περπατήματος

προς την κάτω γειτονιά,

τυχαία ένα κατακόκκινο τριαντάφυλλο

με κοιτούσε μέσα στα μάτια

χωρίς κούραση και τυπικότητες,

το νοτισμένο του σώμα

στο αεράκι χόρευε μια από εδώ και μια από εκεί,

η προπληρωμένη του επιθυμία

να πετάξει,

συνάντησε το χέρι μου

με ελαφρά αντίσταση

στα δάχτυλα,

ο ιδρώτας του μύριζε ακόμη νύχτα,

με την ματιά την έκοψα

και κοκκίνισε ο ήλιος,

φεύγοντας με αργά βήματα,

εκείνη την στιγμή

η βουή της θάλασσας

έκοβε  βόλτες

στην πάνω γειτονιά,

χρώματα αλμυρά στη συνήθειά τους

ζητούσαν παραλήπτη επιβεβαίωσης

στις λεπτομέρειες και στα αγκάθια,

μυρουδιές βρήκαν το τόπο τους

πολύ ταχύτατα

τυχαία και τα πρέπει

των μεταξύ τους συναντήσεων

δεν είχαν ούτε άρωμα,

ούτε όνομα.

 

Αέρας

 

Τι τσιγάρο, τι τραγούδι,

τον ίδιο κρατάνε ρυθμό,

στα λόγια του αέρα,

βρίσκουν τρόπο οι συνήθειες,

να ξεκουράζονται,

για το καλό τους,

μέχρι νεοτέρας επιθυμία.

 

Εκ των υστέρων

 

Κρατάω ημερολόγια ονείρων,

αμυδρά θυμάμαι πρόσωπα,

και μυρουδιές,

όταν τις καταγράφω

παίρνουν την θέση τους,

εκ των υστέρων

όλα γίνονται

στο χαρτί.

 

Τα και

 

Ασυναίσθητα είχες μακρύνει και άλλο

αθόρυβα και στη μνήμη μου

μεγάλωσες,

χωρίς λόγια και ταξίδια,

στάσιμα και εξακολουθητικά,

είχε ραγίσει και ο καθρέφτης στις φωτογραφίες,

δεν ήσουνα όμως συννεφιασμένη,

ακόμη και εκείνη την ημέρα  της μοιρασιάς

θυμάμαι και τι ακριβώς φορούσες

και τι δεν φορούσες.

 

Εδώ, αυτό και εκείνο

 

Τσαλακωμένα κύματα

σε χούφτες κοχυλιών

ταξιδεύανε όλη νύχτα

από λιμάνια σε σεντόνια,

ειμαρμένα τα όριά τους

μικραίνανε στις επιθυμίες,

όσο τα δάχτυλα ιδρώνανε,

αποχαιρετισμοί βημάτων

επιστρέφανε τυχαία,

βρίσκοντας σιγά σιγά στεριά,

δώσαν αμαχητί και τα κλειδιά

χέρι με χέρι,

οι συναλλαγές της σιωπής

τελεστήκαν χωρίς προσχήματα,

στα όνειρα οι ανάσες τους,

προτού σκοτεινιάσει  ξανά,

για λίγη αποκατάσταση και σιγουριά,

για παν ενδεχόμενο αλμύρας

τακτοποίησαν στα ράφια  της κουζίνας

εδώ αυτό

εδώ εκείνο,

έτσι για  να θυμούνται τι  θα  έχουν

και για το αύριο.

 

Ο Χρήστος Νιάρος κατάγεται από τα Γιάννενα και την Άρτα, σπούδασε στο Χημικό του Α.Π.Θ. αλλά παράλληλα ασχολήθηκε με τα ΜΜΕ και τη γραφή. Εδώ και τριάντα χρόνια είναι μόνιμος κάτοικος Μελβούρνης. Κείμενά του δημοσιεύονται σε ιστολόγια, σε εφημερίδες και σε περιοδικά τόσο στη Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό.