Η σιωπή
ανέκδοτο ποίημα
της Ζωής Καραπατάκη
μαζί με το έργο του James McNeill Whistler
Whistler's Mother (1971)
σε κάθε δωμάτιο κρύβεται μια καταιγίδα
και τη μέρα που θα ξεσπάσει θα μας
σαρώσει
Λόρκα, Το σπίτι της Μπερνάντα Άλμπα
Τις μέρες του χειμωνιάτικου κρυολογήματος
που δεν πήγαινα σχολείο
- κι αυτό για κάποιο λόγο γίνονταν συχνά-
οι σκέψεις μου ζωντάνευαν απροσδόκητα
παίρνοντας αλλόκοτη μορφή πάνω
στον λευκό ασβέστη του τοίχου
Οι εικόνες κινούνταν με μια παράξενη ενάργεια
και μ' έναν ρυθμό σαγηνευτικό
Ξαπλωμένη στο σιδερένιο κρεβάτι
τις παρακολουθούσα για ώρες
Το βράδυ έρχονταν οι παππούδες
με μια χάρτινη σακούλα γεμάτη μήλα
για δροσιστικό στον πυρετό
Δυσανασχετούσα
Μου διέλυαν τον κόσμο μου
ενώ ο δικός τους δεν με είλκυε
Η σιωπή του δωματίου μου ήταν ελευθερία
Ήταν ένα όχημα το δωμάτιό μου
Έπλεε μόνο του έξω από
έναν κόσμο που έτσι κι αλλιώς
ουδόλως τον καθόριζα
Όταν πάλι ήμουν καλά
μπορούσα πίσω απ’ την πόρτα
με το λεπτό γυάλινο τζάμι
να θαυμάζω το μαγικό μπλε
του ύστατου δειλινού
σ’ όλες τις διαβαθμίσεις του
μέχρι να γίνει μαύρο
Κολυμπούσα σ’ ένα θαύμα
τότε
Κι είναι παράδοξο αλήθεια
να τρικυμίζει τόσο μια ψυχή
μέσα στην ακινησία και τη σιωπή
Ζωή Καραπατάκη
Η Ζωή Καραπατάκη γεννήθηκε στο Πλωμάρι Λέσβου όπου και τελείωσε το σχολείο. Φοίτησε στη Φιλοσοφική Σχολή Αθήνας και υπηρέτησε ως φιλόλογος στη Μέση Εκπαίδευση. Έχει εκδώσει μια ποιητική συλλογή με τον τίτλο ''Ο παίκτης και το παίγνιο'' (Νησίδες 2018) και έχει δημοσιεύσει σκόρπια ποιήματα σε ηλεκτρονικά και έντυπα περιοδικά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου