Τέσσερα ποιήματα του Δημήτρη Α. Δημητριάδη μαζί με 4 φωτογραφίες του Lee Jeffries

Τέσσερα ποιήματα

του Δημήτρη Α. Δημητριάδη

μαζί με 4 φωτογραφίες του Lee Jeffries

Πονά το αίμα μας

Κανείς κι απόψε

δε γεννιέται κανείς

ένας θεός ή ένας δαίμονας

μας αφήνει γυμνούς για να παγώνουμε

νηστικούς για να πεινούμε

μας ρήμαξε το έρεβος των οραμάτων

τα μέλη μας τρέμουν

τα σπλάχνα μας έχουν τον πυρετό της πυρκαγιάς

πονά το αίμα μας.

Εσύ τι λες Βλαδίμηρε Μαγιακόφσκι;

Λιγόστεψαν οι χώροι της συγκέντρωσης αγαπητέ Βλαδίμηρε

νέοι ρήτορες κατέλυσαν την αγορά

ελαύνουν άλλες διδαχές

άλλες ενδείξεις

πίσσα σταλάζει ο ουρανός αγαπητέ Βλαδίμηρε

η έρημος μέσα στις πόλεις

και στο βάθος ουρλιαχτά παιδιών –

λαμπάδες καιόμενες ως το φυτίλι.

Ουδείς

ουδείς απόμεινε απροσπέλαστος λυρισμός αγαπητέ Βλαδίμηρε

κανένα μυστικό

κανένα θάμπωμα

πηχτή απλώνει η ζωή του ψυχουλκού

κι όποιος ελεύθερα συλλογάται

πρόσφυγας γίνεται.

Όλα λησμονούνται σ’ ένα λεπτό αγαπητέ Βλαδίμηρε

το βλέμμα ακολουθεί

διαθλάται

υπνωτίζεται

οι ρήξεις εξαφανίζονται

κι η παρέλαση των ονείρων αργεί πολύ να ξεπηδήσει.

Εσύ τι λες Βλαδίμηρε Μαγιακόφσκι;

Χορεύοντας με το σιωπηλό μας δάκρυ

Αργά τη νύχτα

βγαίνουν απ’ το κύμα

όλα τα πρόσωπα που αγαπήσαμε

περπατούν με βήματα αλλοτινών πουλιών

μας ακολουθούν μαζί με το ματωμένο φεγγάρι

φύλλα μασούν της μοναξιάς

και τραγουδάνε.

Στέλνουν φιλιά

χαιρετισμούς

φωτιά παίρνουν όσα ρωτάνε

τριγμούς αφουγκράζονται

σκιρτήματα βαθιά

χορεύουν με το σιωπηλό μας δάκρυ

και χάνονται

αφήνοντάς μας γυμνούς

μες στα σκοτάδια μας πνιγμένους.

Πάνω σου γαντζώνω την ψυχή μου

Έξαλλη νύχτα

ανεξιχνίαστη

στοιχειωμένη από αρματωμένα φαντάσματα

κι αιματηρές κληρονομιές

φορτωμένη ερωτευμένα ξωτικά

ματωμένα φεγγάρια

και σελώματα

ανικανοποίητη νύχτα

η ανάσα μου δίχως αντοχή

δίχως αιχμή

λυγίζει

ξεριζώνεται

δεν υπάρχει πια φόβος

ένας τρόμος μονάχα ορμά

με πιάνει απ’ τα μαλλιά

με σέρνει

παιανίζει τα εμβατήριά του

διατυμπανίζει τη νίκη του

διατυμπανίζει την ήττα μου

νύχτα μου

με τον ακοίμητο καημό

και το σαράκι

ανένδοτη νύχτα μου

που αλωνίζεις με άλογα φτερωτά

οργανώνεις τις άμυνες

και βγαίνεις στην κόντρα επίθεση

πάνω σου γαντζώνω την ψυχή μου.

Δημήτρης Α. Δημητριάδης

(οι φωτογραφίες του: Lee Jeffries)

Ο Δημήτρης Α. Δημητριάδης γεννήθηκε το 1955 στο Τέμενος Παρανεστίου Δράμας και ζει στη Θεσσαλονίκη. Συνεργάζεται με πολλά περιοδικά κι εφημερίδες («Μανδραγόρας», «Ένεκεν», «Δίοδος», «3^η χιλιετία» κ.α.) και εκδώσει εννιά ποιητικές συλλογές.

Ποιήματά του μεταφράστηκαν στα Γαλλικά, Ιταλικά και Πολωνικά.