το αλκοολούχο απρόσμενο

του Τάσου Σ. Μάντζιου

Κοιτάς έξω απ’ τα τείχη.

Και είναι η πεδιάδα

απ’ τους εχθρούς

ανέλπιστα αδειανή!

Ανέλπιστα αδειανή, απ’ άκρη σ’ άκρη.

Κι ύστερα από το ξάφνιασμα,

χαρά και ευφορία

σε κατακλύζουν.

Χαρά και ευφορία μεγάλη.

Και δεν ρωτάς

το τι και πώς.

Δεν εξετάζεις

προς τι αυτή η εύνοια,

που τόσο γενναιόδωρα

απ’ τους ταλανιστές σου σε απαλλάσσει.

Μόνο

σε στροβιλίζει

τ’ αλκοολούχο απρόσμενο.

Σε συνεπαίρνει

των ημερών το εδώδιμο.

Κι αρχίζεις πάλι να ελπίζεις.

Κι αρχίζεις

να σχεδιάζεις

και να προγραμματίζεις

και να ιεραρχείς προτεραιότητες.

Κι αρχίζεις πάλι να ονειρεύεσαι...

Κι αφήνεσαι...

Και δεν ακούς

-μα κι αν ακούς, καμιά δεν δίνεις σημασία-

τους χτύπους

απ’ τα τελευταία καρφιά,

που βάζουνε οι Δαναοί

στον Δούρειο Ίππο!

Τάσος Σ. Μάντζιος

(The Wooden Horse Entering Troy by Alan Lee, detail)