Τρία ποιήματα

της Γιώτας Τριανταφυλλοπούλου - Κόμη

και πέντε πίνακες με θέμα Γυναίκες στο παράθυρο

Γυναίκες μιας μέσης ηλικίας

Πασχίζουν να μείνουν κορίτσια

μέσα στο χειμώνα

γιατί τις κούρσεψαν οι μέριμνες

και οι προσπάθειες της συνέπειας.

Λαχανιάζουν από τα σύγχρονα βήματα

του άνευρου έρωτα

που θέλει γιατρικά.

Οργανικές και ψυχολογικές μεταπτώσεις

μιας οδυνηρής κλιμακτηρίου

με τις τύψεις από τις εκδοχές.

Αποτραβηγμένες από το παράθυρο

που κεντούσαν το μέλλον

και διάβαζαν ελπίδες,

ρυθμίζουν τον εσωτερικό κλιματισμό τους:

Φιλτράρουν πάθη

θρηνώντας τη χαμένη απαιτητικότητα

και υπερασπίζουν τη νοστιμιά των νόστων τους.

Μάχιμοι ακόμα στρατιώτες

-κι ίσως με κυρτωμένη ράχη-

αναπνέουν αεράκια ποίησης

σφιχταγκαλιά

με το δραματικό ρεαλισμό τους.

Θερμή χειραψία

Συγχρωτισμός

σ’ απόκρημνα τοπία

επωάζονται φιλιά

σε στόμα απύλωτο,

εσύ δόκιμος σε σπουδή

άμεμπτης αταξίας

σε τυφώνα ζαλιστικό.

Με παρασέρνει,

-ωδή σε αστερόεντα ουρανό,

επόπτη του ίμερου-

-δε θα ξεφύγω

του φεγγαριού το ένοχο βλέμμα

που εκπέμπει sos

σαν βλέπει το λαμπάδιασμα

σε μια χειραψία

μορφής πρωτεϊκής,

σε καλπασμό αποκάλυψης

   μιας αιώνιας γιορτής σου.

Ποτίζεσαι παραλήρημα

πυρολατρικής τελετουργίας

και με φίνο ρυθμό

δραπετεύεις από την τύρβη.

Αυτοβιογραφία

Πέτρινη

λαξευτή κρήνη

καρφωμένη σε ρίζα του βουνού

και στα μάτια μου,

(πολλά λουλούδια γύρω της),

τραγουδούσε με πλατάνια

πάνω από τα υπόγεια νερά της

στη γριά μαμή κάτω απ’ τη λάμπα

πού πάσχιζε

να μου δείξει τον ήλιο.

Σε χειμωνιάτικη βρυσομάνα

με ορμητικό κρουνό,

(τον έφτιαξε πρώτα ο πατέρας μου),

χρωστάει αγρυπνίες αμέτρητες

η παιδική μου κούνια.

Απ’ το καλοκαιρινό της κελάρυσμα

έκλεψα μνήμη:

Λουκούμι

ξεπλενόταν απ’ την άχνη του

και σκυμμένο κεφάλι

που έπινε χούφτες το νάμα της .

Πυρπολούσε ολόδροση

χωρίς ανάπαυλα

στάμνες και ξυλοβάρελα σε ώμους.

-Ξένη, Αργυρώ, Ευσταθία,

ακούστε την υγρή μου πρόσκληση

για μετακένωση ζωής

σε διψασμένα στόματα.

-Αγγελική, Δήμητρα, Ελένη,

σε λίγο, να με ζεστάνετε

να γίνω αλισίβα

κι εγώ θα σας λάμψω

το σαπούνι που φτιάξατε

σε απλωμένα ασπρόρουχα.

Πριονίζει συνέχεια τη μνήμη μου

η φωτογραφία της:

Πήλινες στάμνες στην αράδα

συναγμένο κουβεντολόι

σε χαλί υδάτινο,

βρύα λουσμένα με πράσινο:

Εξαίσιο μαρτύριο-

μουσικοί μου κραδασμοί

και τραντάγματα

σε αποφράδες μέρες.

Αιφνίδιος ή τακτός κατάπλους

της νοσταλγίας μου

σ’ αρχέγονο νανούρισμα

μέσα στο λιμάνι της.

Γιώτα Τριανταφυλλοπούλου - Κόμη

(οι πίνακες με θέμα Γυναίκες στο παράθυρο είναι των: Carl Holsoe, Hans Heyerdahl, Balthus, Dali, C.D. Friedrich)