῾Η σκουριά τῶν λέξεων

(ποίημα του π. Σταύρου Τρικαλιώτη)

Σκίζω στήν ἡσυχία

τοῦ βραδιοῦ

τά χαρτιά

μέ τά ποιήματα.

Τίς ψεύτικες λέξεις

πού δέν εἰσχωροῦν πλέον

στήν ψυχή μου.

Μάτωσαν τά χέρια μου

στά καρφιά

τῆς ἀπόγνωσης.

Ἀναζητῶ μέ ἀγωνία

τούς μυστικούς ἤχους

τῆς καρδιᾶς μου.

Ἦρθα κοντά σου

ἀπόψε Κύριε,

μά ἡ καρδιά μου

εἶναι ἄδεια

κ᾽οἱ λέξεις ψεύτικες!

Ὅμως ἐσύ καθάρισες

μέ τά δάκρυα

τῆς θυσίας σου

τή σκουριά πού ἔκρυβαν

οἱ λέξεις μου

καί μοῦ ἔδειξες

μέ τρυφερότητα

τίς κοφτές γωνίες

τῶν ρημάτων καί τῶν οὐσιαστικῶν

πού τόσο καιρό χρησιμοποιοῦσα

μέ περισσή ἀναίδεια.

π. Σταύρος Τρικαλιώτης

Ἁγία Παρασκευή, Ὀκτώβριος 2016

(η φωτογραφία από το διαδίκτυο)