"Τ’ άλαλο-πουλί"

ένα ποίημα 

της Δέσποινας Καϊτατζή - Χουλιούμη

σε πρώτη δημοσίευση

               

στη Χλόη Κουτσουμπέλη

[Ο άνθρωπος ανέπτυξε λόγο μέσα από δημιουργική αλληλεπίδραση με το συνάνθρωπο. Σύγχρονες έρευνες παρουσίασαν ευρήματα δομημένου λόγου  και στο πουλί Parus major το Ιαπωνικό.]

                    

Από παλιά τ’ άλαλο πουλί χωρίς λαλιά

χωρίς φωνή βρεγμένο στη βροχή μονάχο

σε βράχια σε σκοτεινές σπηλιές πετούσε

Κάποιες φορές στον ήλιο ήχους μαγικούς

αρχέγονων πηγών ανέδυε

ρρρρρ δροσιά ριγούσε ρυακιού

φφρρρ φορτσάτος άνεμος

χωνόταν σ’ αιώρα νεφελώδη

Μ’ ένα πατ το χώμα ελαφροπάταγε

τη χλόη να χαρεί να του χαϊδεύει τα πόδια

Κάποτε άκουσε το Parus major*

να κελαηδάει με νόημα.

Εεε ααα ιιι τάχα να λάλαγε κι αυτό

γγγγ γαντζώθηκε σε διπλανό κλωνί

και φφφφρ τ’ άγγιξε τ’ ακροφτέρουγο

Κι άρχισε κι αυτό να προσπαθεί

λλλ και λλλ λαλιά να βγάλει να λυτρωθεί

μαύρο σεντόνι η σιωπή η άλαλη εκκωφαντική

Γύρω βοούσαν σαρκοβόρων  ουρλιαχτά

τα δυο μαζί ξξξξξξ λαλούσαν να τα ξαποστείλουν

Όταν στα μάτια λιγωμένα καθρεφτίζονταν

έδενε φθόγγους τ’ άλαλο πουλί 

Ε- Ρ- Ω-Τ- Α-Σ  Ε-ΡΩ-ΤΑΣ

Έρωτας η Πρώτη λέξη έλαμψε

Σιγά σιγά συλλαβιστά αντάμα πάλευαν  

να χτίσουν την αγάπη                                                  

Α και Γ και Α Αγά και Π και Η  πη

Αγά και πη Αγάπη και να η Αγάπη έδενε

Από Δυσμάς πλήθαιναν σαρκοβόρα αρπακτικά

πουλάκια είναι ας λαλούν βρυχιόταν

βουλιμικά ακόνιζαν τα νύχια ορμούσαν

βίαια ούρλιαζαν αλυχτούσαν κατασπάραζαν   

Τώρα το άλαλο πουλί απέραντη ερημιά  

Αααα γαααα πηηηη Αααα γαααα πηηηηηη

Αααααα γαααααα πηηηηηη συντετριμμένο

σιγαλά λάλησε τ’ άλαλο πουλί σβηστά

πριν ξαναβυθιστεί  σε σιωπή αιώνων

* Parus major = Καλόγερος

Δέσποινα Καϊτατζή - Χουλιούμη