Ατρείδες παίδες

Ο Ορέστης, ο μικρός

-ο μητροκτόνος έπειτα-

πώς να το εννοήσει,

μέσα από τ’ ανώριμα,

τα ανίδεα παιδιάστικά του,

πως θα τον διάλεγαν αυτόν

για να απονείμει

το δίκιο του πατέρα;

Τον κοίμιζαν με δράκους μυθικούς

για να κυνηγηθεί μετά

από δρακόμορφες θεές.

Αναίτιος αυτός,

μονάχα σ’ ένα νεύμα αδελφικό δικαιωμένος,

να τρέχει να ξεφύγει τα θεϊκά κελεύσματα,

να βρει την άλλη αδελφή

ιέρεια στο βωμό

-θύμα κι αυτή του θύματος-

για να εξιλεωθεί ο θύτης.

Διώνη Δημητριάδου

(Bartolomé Esteban Murillo, "παιδιά που παίζουν ζάρια")