Τρία ποιήματα του Τάσου Σ. Μάντζιου

Το καλέμι

Μεγάλοι δρόμοι,

με συρρίκνωσαν.

Και σφιχτοχέρα η πόλη...

Εχθρός

οι νύχτες

κι ο καιρός,

αργά, με θρυμματίζει,

σκυφτός, εκεί,

με το σφυρί

και το καλέμι του!...

Κατάκοπες αφίξεις

Όλες μου οι μεγάλες οι συγνώμες,

όλες,

ασθμαίνουσες...

Οικτρά, αργοπορημένες.

Ολότελα, άκαιρες...

Κατάκοπες αφίξεις

σε μια παράσταση που τέλειωσε.

Σε υπέργηρου οδοντοστοιχία,

φρονιμίτες...

Οξειδωμένα,

εκτός κυκλοφορίας, νομίσματα...

Σ’ εκείνους,

που πολύ τις άξιζαν...

Συγνώμες,

που μοναχά σε ζωντανούς, μπροστά,

ίσως

και να’χαν κάποιο νόημα!...

Πλην ελαχίστων

Των εραστών, τα "σ’ αγαπώ",

δεν είναι προορισμένα για να λεν

"σε αγαπάω"!...

Αλληγορίες είναι.

Φύλλα συκής.

Δράσεις στοχαστικές, επ’ ωφελεία τους!...

Το εγγαστρίμυθο, είναι, εγώ τους...

Πίσω από τα φίλτρα

του προσχήματος,

λένε,

"Γέμισέ μου την νύχτα",

"Ξεδίψασέ με"

"Δωσ’ μου το χέρι, να σταθώ".

"Γίνε μου σκαλοπάτι, για ν’ ανέβω"!...

Τάσος Σ. Μάντζιος

Ο Τάσος Σ. Μάντζιος, γεννήθηκε στην Πλακωτή Θεσπρωτίας. Είναι εκπαιδευτικός και διδάσκει στο 7ο Γυμνάσιο Γλυφάδας. Δεν έχει ακόμα εκδώσει, κάποια ποιητική συλλογή.

(φωτογραφία του Alex Howitt)