Δευτέρα 4 Ιουλίου 2016

«Η ώρα του Πανός»



Θα μου βρεις μια ανάμνηση, είπες,
που να κρατάει χρόνια.
Κι εγώ,
μόνο να είναι μες στο καταμεσήμερο,
είπα,
εκεί στην ώρα του Πανός,
να πλανευτούν τα όνειρα,
να διαλυθούν οι ίσκιοι,
κι όσοι ακόμη λαχταρούν
αυτό τον τόπο της σιγής
να αγγίξουνε της μνήμης τους το χρώμα
και να ’ναι αυτό της ώχρας το ζεστό
και παιδικό,
έτσι καθώς ανοίγεις το παράθυρο
ενώ όλοι κοιμούνται,
ζέστη και καλοκαίρι,
κι αφήνεσαι να λιγωθείς
απ’ τη δική σου ώρα.
Μια τέτοια ανάμνηση μου φθάνει.
Από παιδί αποθηκεύω εικόνες θαλπωρής
προσωπικές, μοναχικές, μεσημβρινές.
Να μη με βρει το αιφνίδιο σκοτάδι
χωρίς αποσκευές.

Διώνη Δημητριάδου

(Rubens, Jan Brueghel Ι, Τοπίο με Πάνα και Σύριγγα, π. 1615)



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου