Εσπερινό Ι και Εσπερινό
ΙΙ
του «Λύκου Παραβάτη»
(Ν.Π.)
και μαζί δύο φωτογραφίες
του Τάκη Τλούπα
Εσπερινό
Σκληρούς ρόζους δίνει η
ζωή στους τυχερούς και το κρασί τους πόρτα καρδιάς στον γείτονα. Το τραγούδι της
κουρασμένης ψυχής χρωματίζει γειτονιές και στο κρεβάτι του γέροντα, αργά το
βράδυ όνειρα σπεύδουν, να το γρασάρουν, μη και τρίζει η ευχή του.
Και σαν περνάει ο
παπάς, βγάζει τα φτωχικά ράσα, οσμιζόμενος ανθρώπων αποικία. Λάμπει κι η
παπαδιά απ' τα καλούδια που φύτεψαν οι ξεχασμένες γριές. Ποια χαρά γλεντάει με
θόρυβο;
Μ' αγιόκλημα δεν
κρύβεται κανένας ουρανός...
Εσπερινό ΙΙ
Πήρε η μάννα μου να φουρνίσει
ψωμί, κι απρόσεκτη, της έσταξε σκαλωμένος πόνος, δάκρυα δυο, ζωής ξεροψημένης
από παλιό θεό που ξέχασε την συνταγή του σπιτικού μας. Κι ήλθε το ψωμί και
φούσκωσε τόσο, που 'σκασε ολάκερη η ζύμη πάνω της. Μ' ατάραχη αυτή μοιράστηκε
στην πείνα μας. Τόσα στόματα κι άφαντος ο χορτασμός. Κι εγώ, ας μη πεινούσα,
διάλεγα ψωμάκι απ' το πρόσωπό της, απαλά, ψίχουλο-ψίχουλο, ως να φανεί το
χαμόγελό της.
Κατά το βράδυ, την
άκουγα να μιλά στον καθρέφτη με την κυρά της παρθένα Παναγιά. Όμοια θλιμμένες,
απ' την μοιρασμένη ενοχή. Για το λάθος ζύμωμα που κληρονόμησε η φύτρα τους.
Αφού κανείς δεν είπε
στις μαννούλες να βάζουν αλάτι, αντί για δάκρυα...
«Λύκος Παραβάτης» (Ν.Π.)
Οι φωτογραφίες του Τάκη Τλούπα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου