Δύο ποιήματα από τη συλλογή "Καθημερινά κρεβάτια" της Μαρίας Κουλούρη (μαζί με δύο πίνακες του Γιώργου Ρόρρη)

Δύο ποιήματα από τη συλλογή

"Καθημερινά κρεβάτια"

της Μαρίας Κουλούρη

(μαζί με δύο πίνακες του Γιώργου Ρόρρη)

[ΙΙ]

Θα  ναι  όχι

Κρατάνε την αλήθεια τους οι μονοσύλλαβες λέξεις

Τουλάχιστον σε αυτό εδώ το μέρος

Που ονομάσατε τόπο

Και πατήσατε το πόδι σας

Με όλο το βάρος του ίχνους

Τόσο γερά που λύθηκαν οι κόμποι

Και άρχισαν τα δοκάρια να μιλάνε

Φράσεις ασύμβατες

Όπως αυτές των παιδιών

Που ξέχασαν το φάρμακο

Τον ήχο του στο γυάλινο δοχείο

Και κάθε βράδυ η ίδια υπόθεση

Να φτάνει η μέρα την ώρα της δύσης

Να σβήνουν όρια και πόρτες

Και να μην έχει επιστροφή

Η τρυφερότητα και ο ύπνος

Μέσα σε αυτό το δωμάτιο

Κοιμούνται μικρές σχισμές

Φλύαροι σοβάδες εκλιπαρώντας

Λίγο γάλα και μια υπόσχεση

Ένα φιλί στην πλάτη

Καθώς χαράζει ο δρόμος της αναχώρησης

Και εσείς αφήνετε τα ρούχα σας

Ανάμεσα στο τσιμέντο και τα χνώτα

Χωρίς απόφαση για τη θέση

Εντός του τοίχου

Ή έξω από τη ζωή

IV

Να το ακούς το σώμα

Όταν κρεμάει τη σιωπή

Καταγραφή θνητού που βούτηξε στις ρίζες

Σπέρνει θερίζει νηστείες ο νέος

Μιλώντας για τα σύνορα

Συχνά αργεί να φτάσει

Δεν είναι η πείνα αλλά

Ο ουρανός που πέφτει μοναδικό εμπόδιο

Βάρος δικό μας η σίτιση

Εμείς αφήσαμε τους τοίχους

Χάσαμε τη θέση μας στον χρόνο

Το χρέος νομίζοντας φροντίδα

Και αρχίσαμε τα βήματα ζητώντας υλικά

Τροφή και κλάμα και όνειρα

Κάθε μέρα μια προσπάθεια συντήρησης

Ακόμα σώνεται η μνήμη

Χτισμένη πάνω σε θεμέλια

Μέσα στη σκόνη

Κάτω από τη σκεπή

Στην αγριάδα του στεγνού κορμιού

Στην τρύπα του σαρκίου

Σφηνωμένη στα σπλάχνα

Ξεχασμένη από τη ζωή

Με την άφεση του αθώου

Απώλεσε των πράξεων τον λόγο

Ύλη στέρεη γεμίζει το κενό

Μας δάγκωσε στον σβέρκο

Και σημαδεμένοι προχωράμε

Διπλωμένη στα χέρια η ανάσα

Τελευταία εισπνοή όσων περίσσεψαν

Ανάβαση με πλάτες ελαφριές

Στα όρη που μοιάζουν στέρεα

Πυκνές πλαγιές ανεφοδιασμού

Για υγρασία και φως

Στον δρόμο προς την ησυχία

Μέχρι το τελευταίο χωράφι

Που φύονται οι θνητοί

Και οι θεοί εκλιπαρούν βοήθεια

Γνωρίζοντας το πρόβλημα της αφοσίωσης

Δέχονται μιαν άλλη αρχή

Την αμαρτία της λύπης

Και αρχίζουν προσευχές

Για να μην πέσουν πάλι

Κρατήματα στραμμένα προς τα μέσα

Χωρίς τη δύναμη της φύσης

Μόνο η φωνή τους ανέχεται την πίστη

Μαρία Κουλούρη
Καθημερινά κρεβάτια

εκδόσεις Μελάνι

(οι πίνακες του Γιώργου Ρόρρη)