το σώμα σε μισή στροφή

στο πρόσωπο γραμμένος ο ίδιος φόβος

η ίδια ανάσα αργοβάδιστη

μ’ εκείνου του αγριμιού

τότε που ανταμωθήκαμε

στους πρόποδες του Υμηττού

στο λιγοστό το φως

μιας απορίας βραδινής

μη φεύγεις

είπα

αλλά ήδη μακριά πετούσατε

εκείνο στα ψηλά τα ορεινά

κι εσύ

…

δεν ξέρω

 τα άγνωστα

τα φοβισμένα μάτια του

μπορεί ξανά να συναντήσω

τα αγρίμια αργά και πού

γυρεύουνε τον κόσμο των ανθρώπων

μα όχι κι αυτοί που απόσωσαν να ζουν

Διώνη Δημητριάδου

(πίνακας: Γιώργος Σικελιώτης, Γυναίκα στο παράθυρο)