Παρά θίν’ αλός

Οι πιο καλοί οι ποιητές στα νότια της πόλης κατοικούν

αγγίζοντας τη θάλασσα και περπατώντας πιο συχνά

εκεί που σκάει ένα κύμα αφρίζοντας πάνω σε μνήμες παλαιές.

Έτσι ευκολότερα άλλοι κρυφομιλούν κι άλλοι κραυγάζουν

όπως μπορεί ο καθένας να στομώσει την πληγή.

Εδώ στα βορινά παράθυρα του άστεως

έχει από χρόνια κλείσει ο δρόμος για τη θάλασσα.

Κι αν πεις για τα ρυάκια του μυαλού

πάνω σε κρύους τοίχους χύνονται και αυτοκαταργούνται.

Γι’ αυτό σου λέω να φύγουμε όσο ακόμα ο καιρός κρατεί.

Μέσα από στενούς παράδρομους να πιάσουμε το νήμα.

Να καθαρίσει ο νους στις βρώμικες ακτές

σαρώνοντας στο διάβα του τους άνευρους τους  στίχους.

      Διώνη Δημητριάδου

Στη φωτογραφία του 1915 τα ορφανά προσφυγόπουλα βρίσκονται στον Μαραθώνα και τα έφεραν εδώ από τα βάθη της Μικράς Ασίας· ποτέ δεν είχαν δει θάλασσα. Είναι Ελληνόπουλα και Αρμενόπουλα και η φωτογραφία βρίσκεται σήμερα στο Library of Congress της Αμερικής. Ανήκει στο George Grantham Bain Collection (Library of Congress).