Μιλώντας με τον Άγγελο

(μια συνομιλία με αγγέλους

που συνάντησα στην ποίηση

της Έλσας Κορνέτη)

Στο φυσιολογικό δωμάτιο του κυρίου Μαγκρίτ δεν συνέβαινε

τίποτα το ασυνήθιστο και παράξενο. Απλώς συνήθιζε να

ξορκίζει την ομοιομορφία και τον συνωστισμό του πλήθους

με τη μοναξιά ενός ποιητή που εμπνέεται δαγκώνοντας ένα

πράσινο μήλο.

Στη φυσιολογική ζωή του  κυρίου Μαγκρίτ δεν συνέβαινε

τίποτα το ασυνήθιστο και παράξενο. Στον συννεφιασμένο

ουρανό της καθημερινότητάς του έβρεχε κοστουμαρισμένα

μαύρα ανθρωπάκια με φτερά αγγέλων.

[…]

Συγγνώμη, τι ώρα είναι; Είπε ο ποιητής κοιτώντας επίμονα μια

τρεμάμενη σκιά στην οροφή.

Είναι η ώρα που οι άγγελοι κατεβαίνουν στη γη για να

παρατηρήσουν τους ανθρώπους γιατί οι άγγελοι είναι ποιητές

που παρατηρούν τους ανθρώπους με την περιέργεια των ποιητών

[…]

Μαυροφορεμένες χήρες οι νύχτες χτυπούν τα κορακίσια τους

φτερά Εξαθλιωμένοι γυρολόγοι διαλαλούν για πραμάτεια τους

τον θρήνο Με φυτεμένα τηλέφωνα στ’ αυτιά τα τομάρια της

λεοπάρδαλης μουρμουρίζουν το τραγούδι του τσιμεντόκηπου

Ξερνούν δονήσεις που σε ακουμπούν Περπατούν δίπλα σου

Σε χαιρετούν με το βαριεστημένο χαμόγελο της νοικοκυράς

Ξηλωμένοι ιστοί αράχνης οι ώρες Ταλαντεύουν τα ξέφτια τους

στην οθόνη του μυαλού Τα μάτια γεμίζουν λεκέδες Τώρα βλέπεις

με τις στραβοπατημένες παντόφλες Σκοντάφτεις αδέξια

πάνω σε τάφους ανυπεράσπιστων εμβρύων Ο ουρανός κρύβει

κάτω από ραγισμένα μάρμαρα σμιλεμένα απολιθώματα

αδικοχαμένων αγγέλων

[…]

Οι άγγελοι εξαφανίζονται, μου έλεγαν,

όταν φοβηθούν το ποδοβολητό των κυμάτων, σκεπάζουν τα

φτερά τους με φύκια και καρφώνονται σαν βράχια στον

πυθμένα της θάλασσας

εικαστικά: δύο πίνακες του   René Magritte, ένα ψηφιακό κολλάζ του  Alexei Kondakov, και μια λεπτομέρεια από την πόρτα στη βασιλική της Αγίας Μαρίας των Αγγέλων στη Ρώμη

για την αυθαίρετη μείξη των ποιημάτων: Διώνη Δημητριάδου

Έλσα Κορνέτη, Αγγελόπτερα, εκδόσεις Μελάνι