μήπως έτσι;
δηλητηρίων αναμείξεις
και σπίρτα δυνατά
φάρμακα της ψυχής
και αποκούμπι αδυνάτων
έρχονται ακάλεστα συχνά
κι αφού απάνω τους χρεωθούν
το ασήκωτο το βάρος
αποχωρούν
αφήνοντας το χνάρι τους
στα αθέατα του μυαλού
(κατά πως λένε οι πιο σοφοί
που είδαν πολλά)
κι όταν ξανά σε θυμηθούν
-εσύ τάχα λησμονημένα τα ’χεις-
σιγοπατώντας άηχα το αντίδωρο
αφήνουν
[μην έτσι γράφονται οι σκέψεις
πιο καλά;
μήπως τα ποιήματα έτσι;]
Διώνη Δημητριάδου
(φωτογραφία: Noell S. Oszvald)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου