«Βρέχει»

                                           

                                                                        ποίημα 

                                         του Δημήτρη Μπούκουρα

                  

                     

                  Βρέχει…

                  Βρέχει ιδρώτα,

ανθρώπινο ιδρώτα,

που εξατμίστηκε και έγινε μουντό σύννεφο.

Γέμισαν πια οι πηγές, τα ποτάμια, αρμύρα.

Το μεσημέρι πού θα ξεδιψάσουμε;

Βρέχει…

Βρέχει ιδρώτα,

στις πλατείες, στους ίσιους μονότονους δρόμους,

στους χώρους των εκθέσεων,

στους τόπους της δουλειάς,

στους τόπους των πανηγυριών,

στους τόπους της διαδήλωσης.

Πώς θα περπατήσουμε;

Πώς θα δουλέψουμε;

Και πώς θα διαδηλώσουμε,

μέσα σ’ αυτήν την αρμύρα;

Δημήτρης Μπούκουρας

(η φωτογραφία από το διαδίκτυο)

 (Ο Δημήτρης Μπούκουρας γεννήθηκε στην Αθήνα το 1942. Η ζωή του σημαδεύτηκε από τον άδικο θάνατο της μητέρας του στα Δεκεμβριανά. Τέλειωσε το Γυμνάσιο Παλ. Φαλήρου και ακολούθως φοίτησε στη δημοσιογραφική σχολή του Σπύρου Μελά. Εργάστηκε για δύο χρόνια στην εφημερίδα  «ΤΟ ΒΗΜΑ» από το 1964 μέχρι το 1967, όταν η Χούντα σταμάτησε άδοξα τη δημοσιογραφική του καριέρα, αφού οι εφημερίδες έπεσαν σε χειμερία νάρκη και η λογοκρισία ανέλαβε τον ρόλο του διευθυντή σύνταξης. Ύστερα από πολλές επαγγελματικές περιπέτειες  ασχολήθηκε με το εμπόριο. Είναι παντρεμένος με την Αγγελική Μολφέτα. Έχει γράψει μια συλλογή ποιημάτων, μια συλλογή διηγημάτων, δύο παιδικά βιβλία, «Οι Στρατήδες» και το «Γεια σας… Είμαι η Μύρτις», ταξιδιωτικές εντυπώσεις, δύο εργασίες: «Το παραμύθι του οψιδιανού» και  «Σύντομη ιστορία του Ελληνικού νομίσματος», και το αυτοβιογραφικό  αφήγημα «Διάττοντες», που κυκλοφορεί από τις "μικρές εκδόσεις". Ποιήματά του, καθώς και διηγήματα, έχουν βραβευτεί σε αντίστοιχους διαγωνισμούς.)