αποσπάσματα από τα «Κλεισμένα σε θυρίδες - 25 υστερόγραφα εποχής» της Δήμητρας Β. Καραγιάννη

αποσπάσματα από τα

«Κλεισμένα σε θυρίδες -

25 υστερόγραφα εποχής»

της Δήμητρας Β. Καραγιάννη

εκδόσεις Γαβριηλίδη

Α. Δοκιμές

Οι πλατείες της ζωής μας… Οι πλατείες που φιλοξενούν τα χρόνια και τα βήματά μας. Πολύ συχνά κατέληγα να κόβω βόλτες στην παλιά πλατεία, ανάλογα με τη διάθεση, παρέα ή και μόνη – αν και τις πιο ωραίες βόλτες, τις πιο απολαυστικές, τις κάνεις μόνος, χωρίς τίποτα να διακόπτει την ιερή στιγμή της μοναξιάς σου.

[…]

Δεν το κρύβω, η ανάμνηση της παλιάς πλατείας, και κυρίως η απώλειά της, μου αφήνει μια μελαγχολία. Αυτή η αλλοτινή ζεστασιά της μου λείπει.

[…]

Ένα παράξενο είδος πλατείας. Σαν μια ωραία άγνωστη που εισβάλλει στη ζωή κάποιου, αινιγματική και συναρπαστική. Σαν την αυλαία ενός θεάτρου που πρόκειται ν’ ανεβάσει μια παράσταση με θέμα τη ζωή. Σκέφτομαι καμιά φορά ότι, ειδικά τα βράδια, είναι σαν να πέφτει μια μεγάλη βαριά κουρτίνα πάνω απ’ τους ομόκεντρους κύκλους της και κάποιος τη σηκώνει το πρωί.

[…]

Περπατάω δίχως σκοπό, χωρίς να ψάχνω κάτι. Απλώς τριγυρνάω εδώ κι εκεί μαζεύοντας εικόνες. Διαβάζοντας τα μηνύματα που μου στέλνει ο καινούργιος χώρος. Κάτι ξεφεύγει απ’ την προσωπική  μου ανάγνωση. Είναι αυτό που θα φέρει ο χρόνος.

(από το «Κι ό,τι ζήσαμε προβάλλεται με φόντο την πλατεία… »)

Β. Ποιημάτων και ασμάτων στίχοι

Μνημονίου μνήμες

Μνημονιακοί ακρωτηριασμοί

αιματηρή πραγματικότητα

ως αυλαία θεάτρου

που άνοιξε ξανά εν τέλει μπροστά μας

γιατί οι λογαριασμοί και τα ολισθήματα

έρχεται η ώρα κάποτε να πληρωθούν

από τους λάθος, κατά λάθος, δυστυχώς…

Πομπή λαθών, ουδείς αγών

ματωμένες ψευδαισθήσεις

ψυχολογικοί καταναγκασμοί

και ιαχές στα άδυτα του χρόνου

να παραδίνεσαι άνευ όρων

στην αυταπάτη τού χτες…

Όντας μνήμων κι όχι αμνήμων,

σαν ειρωνεία ετυμολογική,

ένας αυτοεγκλεισμός στης λέξης την αρχή

σε σωφρονίζει διαρκώς

Να επακολουθείς και να έπεσαι

να μην ξεχνάς το τι χρωστάς

Αργά τυλίγεται στο λαιμό σου η κλωστή…

κι αυτή η φωνή σου όλο σβήνει, σβήνει…

σαν το φτερό

διαιωνίζεται στο τίποτα η ζωή

Γ. Παρουσιάσεις

[…]

Ο «Ύπνος της Αδριανουπόλεως» […] σχετίζεται με το ‘ξυπνημα’, την εγρήγορση του ανθρώπου σε μια απόπειρά του να βρει την αλήθεια, το  νόημα της ύπαρξής του, την πνιγμένη ανάσα του, να ζωντανέψει τη δημιουργική αγωνία του. Έχει να κάνει με την επιστροφή στον εαυτό μας, με την αντίθεση ανάμεσα στη ζωή και τη μη ζωή. Και με την καταβύθιση στην ουσία της αναζήτησης της ζωής. Αυτό φαίνεται να είναι το ζητούμενο για τον συγγραφέα. Η ουτοπία ενός παραδείσου εκ προοιμίου ανύπαρκτου…

[…]

Συλλογισμοί της νύχτας, κρυμμένοι, ακατάληπτοι οι πιο πολλοί με την πρώτη ανάγνωση, ποιητικά εκφρασμένοι, περίπλοκοι. Όπως περίπλοκη είναι κι η ποίηση. Δεν σου αποκαλύπτεται αμέσως. Πρέπει να ψάξεις στα αέναα βάθη της για ερμηνείες. Κάτι τέτοιο συμβαίνει κι εδώ. Τα νοήματα στις αφηγήσεις του Θ.Γ. δεν σου χαρίζονται εύκολα. Τα αναζητάς, τα ψάχνεις… το βιβλίο αυτό δεν διαβάζεται μονομιάς. Διαβάζεται αργά, σταθερά, συνειδητά, μελετημένα. Και με προσήλωση στη λέξη, στην έννοια, στη φράση. Ξαναγυρνάς, φορές, στην προηγούμενη σελίδα αναζητώντας κάτι που τυχόν ξέφυγε απ’ την πορεία της ανάγνωσης. Δεν είναι ‘εύκολα’ κείμενα. Πρόκειται για κείμενα μάλλον… ηθελημένα ‘κρυφά’.

[…]

Μια θλίψη -πότε αδιόρατη, πότε ορατή- φαίνεται να διακατέχει συχνά τον συγγραφέα. Θλίψη για τον «άδειο» άνθρωπο του σήμερα, για την Ελλάδα που αλλάζει μόνο ‘προς τα πίσω’, θλίψη για την κενότητα της ζωής που ζούμε… Παρόλα αυτά, η περιδιάβαση στις λέξεις και τα κείμενα αποπνέει μία αίσθηση εν τέλει θετική, αφήνει μια γλυκιά γεύση ελπίδας. Στον «Ύπνο της Αδριανουπόλεως» απογοήτευση και αισιοδοξία θητεύουν στον ίδιο χώρο, στον ίδιο τόπο -κάπου στο Βορρά- για να γεφυρώσουν την απόσταση που μας χωρίζει από αυτό που χάσαμε, από αυτό που θέλουμε…

(από το κριτικό σημείωμα για το βιβλίο του Θοδωρή Γκόνη «Ο Ύπνος της Αδριανουπόλεως – κείμενα της θητείας στον Βορρά»)

Η Δήμητρα Β. Καραγιάννη γεννήθηκε στην Κοζάνη. Τελείωσε το Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Ασχολήθηκε με την εκπαίδευση, και ιδιαίτερα με τον τομέα της ειδικής αγωγής. Επιμελήθηκε την έκδοση βιβλίων, ενώ συμμετέχει στην κυκλοφορία του λογοτεχνικού περιοδικού Παρέμβαση. Συμμετείχε σε τοπικά και πανελλαδικά συνέδρια, σεμινάρια και ημερίδες, και δημοσίευσε άρθρα και εργασίες σε εφημερίδες και περιοδικά. Εργάστηκε για τέσσερα χρόνια ως δημοσιογράφος. Έχει πραγματοποιήσει παρουσιάσεις λογοτεχνικών βιβλίων και έχει λάβει μέρος σε ποικίλες εκδηλώσεις πολιτιστικού ενδιαφέ­ροντος. Ασχολείται με τη μουσική, τη στιχουργική και το τραγούδι. Την ενδιαφέρουν ιδιαίτερα τα γράμματα και οι τέχνες, είτε ως άμεση δημιουργία, είτε ως έμμεση απασχόληση, και συμμετέχει ποικιλοτρόπως στην παραγωγή και διακίνησή τους. Το "Κλεισμένα σε θυρίδες / 25 υστερόγραφα εποχής" είναι το πρώτο της βιβλίο.

(επιμέλεια: Διώνη Δημητριάδου)