«Στον Μπόρχες»
της Χρυσούλας Παπακυριάκου
από τη συλλογή «των Γραμμάτων»
εκδόσεις Παρασκήνιο - Λίθυρον
Στον Μπόρχες
Στο άπειρο πάνω έχτισε μία σκάλα
και γερμένος στοχαστικά
ακουμπά το κεφάλι στο χέρι
καθισμένος στο πρώτο σκαλί.
Στοχάζεται το άπειρο και το σχήμα του,
τη σκάλα, το σκαλοπάτι που κάθεται
και το στοχασμό του.
Όλα όσα συνθέτουν το έμβιο σαρκίο το,
καθώς εικόνες ανάβουν και σβήνουν
σαν αστέρια στη μνήμη του.
Σκέφτεται τίτλους συλλογών
και ανεκτέλεστων έργων.
Την ατελεύτητη μαγεία της ζωής.
Φαντάζεται πως θα μπορέσει,
αν βάλει λουρί και φίμωτρο,
να κάνει σκυλάκι υπάκουο το απέραντο
που διαρκώς ακολουθεί.
Ξεριζώνω λέξεις από αρχαία κείμενα.
Ζεύγη και προσδιορισμούς ονομάτων.
Τη «φιλότητα» και το «νεῖκος»,
του Ηλιοδώρου τον «ἀκραιφνῆ ἒρωτα»,
«τῆς ζεούσης νεότητος τάς ἀτάκτους ὁρμᾶς» του Κοραή,
το «ἐν φαντασίᾳ καί λόγῳ».
Του Μπόρχες την ασύγκριτη και «μυστική
συμπάθεια των εννοιών».
Ξεχορταριάζω τον καιρό που μας χωρίζει
φυτεύοντας προσφορές στις παρυφές του υπέρτατο.
Καταθέτω στην τράπεζά του δάκρυα,
τις άτυχες στιγμές μου,
τις απογοητεύσεις και την άγνοιά μου
περιμένοντας την επιστροφή των τόκων τους.
«Τι τόκους να ζητήσεις από τέτοιες καταθέσεις;»
Β
«Η ζωή δεν είναι παρά μία αργή επαναφορά
της παιδικής ηλικίας στη μνήμη»
Umberto Eco
Στην ίδια τράπεζα
η μητέρα μου καταθέτει
την ίδια κάθε μέρα
μνήμη έντοκη,
στο σαράντα κολλημένη,
στην κατοχή και στον εμφύλιο.
«Τέτοια δυστυχισμένα τα παιδικά μου χρόνια,
αυτά μονάχα νοσταλγώ», λέει.
Χρυσούλα Παπακυριάκου
Στον Μπόρχες (από τη συλλογή «Των Γραμμάτων»)
Εκδόσεις Παρασκήνιο - Λίθυρον
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου