Δύο ποιήματα του Χάρη Ψαρρά από τη συλλογή Gloria in excelsis

Δύο ποιήματα

του Χάρη Ψαρρά

από τη συλλογή Gloria in excelsis

εκδόσεις Κέδρος

(και δύο φωτογραφίες του Πολυχρόνη Νικηφοράκη)

Εκταφή

Und sie gruben

Έσκαψα πιο βαθιά. Σε ξαναβρήκα.

Σε είδα να σκάβεις να με βρεις.

Ήμασταν χώμα. Και ζητούσες να μ’ αγγίξεις.

Μέσα σου έσκαβα κι εγώ. Μέσα μου έσκαβες εσύ.

Σκάβαμε απ’ άκρη σ’ άκρη.

Με αντοχή. Μ’ ελπίδας πίστη.

Σκάβαμε και σκεφτόμαστε ότι σκάβουμε

κι όποτε αναπαυόμασταν, σκάβαμε στον ύπνο.

Ήταν κάποτε τα χέρια μας δικά μας.

Σφίγγαμε τις γροθιές. Τεντώναμε τα δάχτυλα.

Δεν μας ανήκουν τώρα πια. Γίνανε ξένα χέρια.

Γίναν τα χέρια εκείνου που

μας όρισε να σκάβουμε στο φως του.

Έσκαβε πλάι μας κι αυτός

σαν φίλος. Ο σφυγμός του

του σώματός μας όργανο ήταν ζωτικό.

Έσκαβε πλάι μας κι αυτός,

για να πιστέψουμε ότι σκάβουμε στ’ αλήθεια,

για να μην πούμε πως

ό,τι έμεινε, όταν έπαψε της εκσκαφής ο αχός,

ήταν το χώμα το νωπό που το σεγνώνει ο άνεμος.

Απολογισμός

Η πόρτα που δεν ανοίξαμε βγάζει

στον κήπο με τις τριανταφυλλιές,

στην καθαρή αντίφαση, στο ρόδο και στ’ αγκάθι.

Κι η κάθε πλάνη, φύλλωμα πυκνό,

διασώζει εντός της τα πουλιά από τον κυνηγό.

Ο κόσμος, μια παράσταση πλανόδιου θιάσου.

Ο θεατρώνης ξεγελάει τη δίψα του σκύβοντας

στη θυμέλη. Την πήρε για φιλιατρό.

Παραπέρα βάτραχοι κόαζαν, παρωδούσαν

αττικούς τραγωδούς και τη βαριά τους μούσα.

Άνθους μαρασμός είναι ο χρόνος. Κι η μέτρησή του

Γύψος σε πόδι γερό. Ποιος έχει θάρρος;

Η Εύα κι ο Οδόακρος στάθηκαν τολμηροί,

Μα στα μισά της διαδρομής τούς λύγισαν οι ώμοι.

Η τόλμη τους μας τοίχισε Εδέμ και Ρώμη.

Χάρης Ψαρράς

Gloria in excelsis

εκδόσεις Κέδρος