Όσοι δεν…
Και μια σκέψη γι’ αυτούς που δεν…
Δεν χαίρονται. Δεν γιορτάζουν. Δεν
θυμούνται. Δεν θέλουν να θυμούνται. Δεν έχουν πράγματα. Δεν έχουν ανθρώπους. Ίσως
δεν είχαν ποτέ. Ίσως δεν έχουν πια. Κι αν συντύχουν κάποτε τους άλλους, τους χαρούμενους
ή τους αδιάφορους, σιωπούν. Γιατί οι άνθρωποι που δεν… δεν έχουν και κάτι να τους
πουν. Κοιτάζουν μόνο και υπομονετικά περιμένουν να περάσει κι αυτό το κλίμα της
γιορτής και να γυρίσει πάλι ο χρόνος στα συνήθη χαμηλόφωνα. Γιατί οι άνθρωποι που
δεν… τότε καλύτερα μιλούν. Και κάποτε χαμογελούν.
Διώνη Δημητριάδου
(φωτογραφία: Κώστας Μπαλάφας, Μια
γυναίκα με τη βάρκα της, 1950)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου