Για να βγουν απ’ την ανάγκη τους  

του Τάσου Σ. Μάντζιου

Ήρθαν και βρήκανε τον Φιλοκτήτη,

οι φίλοι του οι παλιοί κι οι σύντροφοι.

Ήρθαν

και όλο λόγια γλυκά του έλεγαν,

όλο τον παίνευαν,

για την ανδρεία και το θάρρος

και για τις αξεπέραστες τοξευτικές του ικανότητες.

Ήρθανε και του ζήτησαν

να πάει στην Τροία μαζί τους,

να πολεμήσει, του είπαν, και να δοξαστεί!

(Απέφυγαν να του πουν για τον χρησμό,

που έλεγε

πως μόνο με τα δικά του όπλα

θα έπεφτε η Τροία.

Απέφυγαν επιμελώς για να του πουν

ότι τον  είχανε ανάγκη!)

Κι όταν,

παρά τα λόγια τα φανταχτερά,

παρά τις κολακείες,

δεν είχανε κανένα αποτέλεσμα,

τότε,

για να τον πείσουν,

για να τον ρίξουν στο φιλότιμο,

του μίλησαν για την παλιά τους την φιλία.

 Για την παλιά φιλία του μίλησαν,

αυτοί,

που κάποτε

τον εγκατέλειψαν

βαριά τραυματισμένο,

σχεδόν ετοιμοθάνατο

σε μια σπηλιά στην Λήμνο

και το ταξίδι, δίχως να νοιαστούν, συνέχισαν!

Για την παλιά φιλία του μίλησαν,

θαρρώντας

πως πιο εύκολα

θα έφταναν στον σκοπό τους.

 Δεν είναι που,

αφού τον εγκατέλειψαν,

είχανε κάνει να πεθάνει

 μια φιλία.

Είναι που,

για να βγουν απ’ την ανάγκη τους,

δεν είχανε κανέναν ενδοιασμό,

πίσω να ’ρθουν

και στ’ άψυχό της σώμα

πάνω

να πατήσουν!

Τάσος Σ. Μάντζιος

(στη φωτογραφία: ο Μιχαήλ Μαρμαρινός ως Φιλοκτήτης)