Μάνα Αρχόντισσα ψωμί

ένα ανέκδοτο ποίημα της Δέσποινας Καϊτατζή - Χουλιούμη

και τρεις φωτογραφίες της Βούλας Παπαϊωάννου

[Πινακωτή πινακωτή

Έλα από τ’ άλλο μου τ’ αυτί

να μου θυμίζεις]

Κάποιες φορές στα σκοτεινά φεγγοβολά

η μνήμη εγείρεται προζύμι ανεβαίνει

Στη σανιδένια σκάφη σκυμμένη Αρχόντισσα

φακιόλι στα μαλλιά μανίκια σηκωμένα

όνειρα ιδρώτας δάκρυα ψωμί για τα παιδιά

Ευλογημένα χέρια ζύμωνε κάθε φορά

εικοσιδυό στρόγγυλες αγκαλιές να μας προφτάσει

Καρβέλια  πόθους έπλαθε τ’ αράδιαζε στην πινακωτή

μωρά τα φάσκιωνε στα υφαντά μισάλια*

πριν τα φουρνίσει να φουσκώσουν

Λες και τ’ ακούω ξερά πουρνάρια τσιτσιρίζουν

γίνονται κάρβουνα σε φούρνο πυρωμένο

μέσα μας ψήνουν το ψωμί της μάνας

Πυρακτωμένες πέτρες πεινασμένες

μας τσουρουφλίζουν

Μάνα Αρχόντισσα ψωμί

πεινάμε μα ψωμί

Πεινάνε του κόσμου τα παιδιά

πεινάμε μα ψωμί

μισάλια* =ειδικά υφαντά πανιά στο μήκος πινακωτής για να τυλίγουν το ψωμί πριν   το φουρνίσουν

ανέκδοτο ποίημα της Δέσποινας Καϊτατζή-Χουλιούμη

(οι φωτογραφίες της Βούλας Παπαϊωάννου)