"Πάρε με"

του Τάσου Σ. Μάντζιου

ανασηκώθηκε άξαφνα

απ’ το κρεβάτι ο πατέρας,

κοιτώντας το ταβάνι επίμονα,

-ένα συγκεκριμένο σημείο του ταβανιού-

πάρε με, είπε

κι ύστερα,

πάρε με, ξαναείπε...

πάρε με

και ξανάπεσε

κι άλλο δεν είπε τίποτα...

κι αμίλητοι εμείς

μονάχα, αυτή η επίμονη αυθάδεια

του ψυγείου

να γουργουρίζει

κι ήτανε Άνοιξη

κι ο αέρας

τραμπάλιζε απαλά

το μπουγαδόσκοινο,

ξεκούρδιστη του καιρού χορδή,

ανόητη αιώρηση

στης στιγμής την ακίδα

κι ένα δωμάτιο φτωχικό,

φριχτό αντηχείο,

ν’ αναπαράγουν, χρόνια τώρα, οι τοίχοι

την απόγνωση

κι όλο να λένε

πάρε με,

πάρε με

κι άλλο τίποτα να μην λένε,

μόνο

πάρε με!...

Τάσος Σ. Μάντζιος

(φωτογραφία του Nathan Wirth)