Από το βιβλίο του Τίτου Πατρίκιου 

«Ο πειρασμός της νοσταλγίας 

(σημειώσεις καθημερινότητας)»

εκδόσεις Κίχλη

«Για να είναι κανείς αληθινά και όχι φωνακλάδικα αντιδογματικός πρέπει να έχει υπάρξει δογματικός, να έχει βιώσει τις καταστρεπτικές συνέπειες του δογματισμού.

Όπως για να είναι κανείς αληθινά και όχι υστερικά αντικαπνιστής πρέπει να έχει υπάρξει καπνιστής, να έχει υποστεί τις καταστρεπτικές συνέπειες του καπνίσματος.

Έτσι στα γραφτά μας πάντα κάτι φαίνεται από την προϊστορία μας, κάτι δείχνει αν έχουμε υπάρξει δογματικοί. Όπως και στις ακτινογραφίες θώρακος κάτι φαίνεται από το ιστορικό μας, κάτι δείχνει αν έχουμε υπάρξει καπνιστές.»

Συμφωνώ με τον αγαπημένο ποιητή. Όλο και περισσότερο αγωνιώ μήπως και στα δικά μου γραφτά κάπου παραμονεύουν παλιοκαιρισμένοι δογματισμοί. Δεν γλιτώνεις ποτέ από τους φόβους σου, ακόμη και όταν τους έχεις στήσει στα έξι μέτρα. Ξέρω τι σας λέω. Έχω υπάρξει και φανατική καπνίστρια για αρκετά χρόνια. Από το κάπνισμα, πάντως, λέω πως γλίτωσα. Εδώ και πολύ καιρό.