η μοναξιά του «δύο» *

του Κωνσταντίνου Λουκόπουλου

Μονάκριβή μου, εσύ...

η μοναξιά του "δύο"

ένας ανίσχυρος ζυγός,

μες στο απειροσύνολο των πρώτων

εσένα διαλέγω να σου διαβάζω τα ποιήματα για τις σκιές

για τους αυτόχειρες στρατιώτες που γλιστρούσαν

μες το γαλάζιο αντιβούισμα σαν μέδουσες

για μέρες που προέτρεχαν

σαν αποξεχασμένα χελιδόνια,

όπως στη θύελλα των απλοϊκών ρόδων,

μια έκπαγλη στερλίτσα καθρεφτίζει τη μυρωδιά της

στα κόκκινα βιτρώ

τι τραγική ειρωνεία!

κανείς να μην εμπλέκεται στην ερωτική αυτάρκεια,

για τα ζωντανεμένα οχυρά

και την αβεβαιότητα

για τα σκληρά τους μέλη

όπως ίσιωναν και ξαναΐσιωναν,

ιερουργοί,

τα βρέφη στο θυσιαστήριο

Είδες που ήρθαν

επτά ριπές από τα δυτικά

μαζί με το φρούριο που ξεχείλιζε

φακέλους;

κι έψελναν στεντόρεια στη γέφυρα των στεναγμών

μια χορωδία ένδεκα ουσάρων,

μα η ουσία μου διέφευγε από τις χαραμάδες τους σαν

φρέσκος μούστος

κι ας είναι πάντα χειμώνας

κι ας αισθάνεσαι αδαής να καταπιείς το καταραμένο φίδι,

μην ανησυχείς!

Δε φαίνεται να εξαφανίζεται η εικόνα των φοινίκων,

το γάργαρο γέλιο της Γερμανίδας τουρίστριας ή η αγάπη μας που καιγόταν σαν τα τροπικά δάση τον Αύγουστο

Να εδώ, σου διαβάζω τα ποιήματα

Επειδή ομνύω

να φυλάττω

τον γεννήτορα

χρόνο μας,

ως εαυτόν.

Κωνσταντίνος Λουκόπουλος

 (03/08/2017)

* Πρώτοι, είναι όλοι οι αριθμοί, που διαιρούνται μόνο με τον εαυτό τους και με την μονάδα. Μερικοί πρώτοι αριθμοί είναι π.χ. 1, 2, 3, 5, 7, 11, 13, 17, 19, 23, 29, 31, 37, 41, 43, 47, κλπ. Όλοι οι πρώτοι είναι περιττοί αριθμοί εκτός του 2, που είναι ζυγός...

(η φωτογραφία είναι του Ιωάννη Λάμπρου, Ύδρα, 1948)