Ερίνα Εσπιρίτου Τέσσερα ποιήματα και ένα πεζό μαζί με πέντε φωτογραφίες του Άγγελου Μπαράι

Ερίνα Εσπιρίτου

Τέσσερα ποιήματα και ένα πεζό

μαζί με πέντε φωτογραφίες του Άγγελου Μπαράι

Ο Έρωτας

Ο έρωτας δεν ρωτά

Δεν ζητά το λόγο ευγενικά

Δεν αναγνωρίζει απαγορευτικά

Δεν υπολογίζει λογικές

Ζει κάτω από χόρτα ξερά

Έτοιμα να προκαλέσουν πυρκαγιά

Μέρα μεσημέρι στο τελείωμα του Αυγούστου

Ο έρωτας έρχεται

Σκαρφαλώνει στα πόδια σου

Τρυπά το στέρνο σου και μπαίνει μέσα σου

Κατακτά τα φρούρια

Σπάει τις πανοπλίες

Σε γυμνώνει

Σε αποτελειώνει

Σε συνθλίβει

Σε αφήνει μόνο

Λευκή Σελίδα

Λευκές κόλλες χαρτιού

λόγια χιλιοειπωμένα

για την αγάπη, τον έρωτα, το πρώτο φιλί

τις σταγόνες και τον ήχο της βροχής

την αλμύρα της μάγισσας θάλασσας

του ποταμιού την αδιάκοπη ροή

το γυναικείο κορμί που διψά

το λάγνο βλέμμα που σε μεθά

το άρωμα στα τσαλακωμένα σεντόνια

κι ένα κενό μαξιλάρι

το τυχαίο άγγιγμα

την πείνα της σάρκας

τις μύχιες σκέψεις

τα υγρά μάτια

τις κομμένες ανάσες

την απουσία

την σκέψη που οργιάζει

τα αδάμαστα όνειρα

το νου που ταξιδεύει

το σημαδεμένο χαμόγελο που στάζει γλύκα

το παιδί, που ζει ακόμα μες τα χαλάσματα της τύχης του

την παλιά γειτονιά

τους άγνωστους περαστικούς που βουίζουν σα μελίσσι

τους αδικοχαμένους φίλους που προσμένουν το δάκρυ

τις χαμένες πατρίδες να στέκουν γυμνές

κάτω από αχόρταγα βλέμματα

τα ξεθωριασμένα ιδανικά

το άγνωστο μέλλον που τρέχει πάντα ένα βήμα

πιο γρήγορα από σένα

το προκαθορισμένο τέλος

πώς να γεμίσεις μια σελίδα με φως

πώς να γιατρέψεις μια πονεμένη ψυχή

πώς να δαμάσεις έναν ανήσυχο νου

πώς να χορτάσεις τις ορμές

Ένα ματσάκι άρωμα   

αν μπορούσα να νικήσω το χρόνο

θα το έκανα σήμερα για να σου φέρω ζεστό καφέ

και να σου πω από κοντά μια καλημέρα,

ύστερα θα περπατούσα στην πόλη σου

στους δρόμους σου

θα άγγιζα τις εικόνες των ματιών σου

και θα ’κλεβα από μια γλάστρα

ένα ματσάκι άρωμα

για να θυμάμαι στην επιστροφή

αν μπορούσα να νικήσω το χρόνο

θα ’μουν τώρα μια ανάσα από τα χείλη σου

Απώλεια Συχνότητας

Εσύ στρώνεις το κρεβάτι του πάθους

Και εγώ το καλό τραπεζομάντιλο

Απλώνεις τις επιθυμίες σου

Εγώ τα πιάτα από πορσελάνη

Είναι αγορασμένα με αγάπη

Θυμώνεις με τις αρνήσεις μου

Εγώ με τα θέλω σου

Βουτώ και βγάζω κοχύλια

Εσύ θησαυρούς

Φτιάχνω χαρταετούς

Πετάς με τα φτερά σου

Κι όταν κοιτώ τα άστρα

Έχεις στην αγκαλιά σου μια σελήνη

Ευτυχώς ακούμε μουσική

και ονειρευόμαστε σε διαφορετικές συχνότητες

Η ευτυχία ζει στο Life Central

Η Έλενα και ο Δημήτρης, συχνά προτιμούσαν να περνούν τις ελεύθερες ώρες τους κάτω από το αιωνόβιο πλατάνι, που δέσποζε στο κέντρο της πλατείας της γειτονιάς. Κυρίως τα ηλιόλουστα απογεύματα των Κυριακών, όταν δεν είχαν καμία άλλη υποχρέωση, αν και τους τελευταίους μήνες αυτό άρχισε να γίνεται όλο και πιο σπάνια, αφού οι ώρες εργασίας άλλαξαν και για τους δυο. Ήταν τότε που ακόμα «ζούσαν» τον έρωτά τους και έπρεπε να βρίσκουν μέρη και ώρες για να υπάρχουν.

Δίπλα από την πλατεία υπήρχε ένα τεράστιο πολυκατάστημα, το Life Central, το οποίο από τον πρώτο χρόνο λειτουργίας του, άλλαξε το τοπίο και τη ζωή των ανθρώπων της περιοχής. Στον τρίτο όροφο δούλευε εκείνη, τα τελευταία 6 χρόνια, σε αλυσίδα καταστήματος με γυναικεία ρούχα γνωστής φίρμας. Εκείνος εκτελούσε τα χρέη του υπεύθυνου της ασφάλειας του κτιρίου και έτσι δεν άργησαν οι καθημερινές συναντήσεις τους να εξελιχθούν σε ένα τρυφερό φλερτ και έπειτα σε μια σχέση «ζωής», όπως την αποκαλούσαν οι ίδιοι, οι φίλοι και οι συνάδελφοι.

Από το πολυκατάστημα αγοράστηκαν και όλα τα έπιπλα του μικρού διαμερίσματος που νοίκιασαν όλο χαρά στην απέναντι παλιά πολυκατοικία. Της οποίας τα θεμέλια κάθε φορά που πέρναγε ο ηλεκτρικός έτριζαν σαν παλιά σκαλωσιά, σαν πλοίο σκουριασμένο και ακυβέρνητο σε τρικυμία. Θα ’λεγες πως ένιωθες ναυτία κάποιες φορές, τέτοια ήταν η αστάθειά της και όμως τόσες και τόσες οικογένειες ζούσαν εκεί και έκαναν και το σταυρό τους για την τύχη να βρίσκονται σε μια τόσο αναβαθμισμένη περιοχή εξαιτίας του εμπορικού κέντρου. Για εκείνους ήταν και η ερωτική τους φωλιά, οπότε ένας λόγος ακόμη και αυτό τα διόρθωνε όλα.

Στις τελευταίες εκπτώσεις η Έλενα επισκέφθηκε όλα τα καταστήματα, σε όλους τους ορόφους του Life Central, σίγουρη πως θα έβρισκε τις καλύτερες προσφορές και ευκαιρίες. Τέτοιες μέρες δεν είναι να χάσεις τις απίθανες εκπτώσεις που σου προσφέρουν αυτά τα τεράστια εμπορικά κέντρα, στα οποία στεγάζονται τόσα πολυκαταστήματα για κάθε γούστο και κάθε ανάγκη. Τις ώρες που δεν εργαζόταν έτρεχε να κάνει τα ψώνια της ξοδεύοντας με χαρά τον πενιχρό μισθό της. Αγόρασε καινούργια σεντόνια, 100% βαμβακερά, με λάστιχο για καλύτερη εφαρμογή, ένα σετ πορσελάνινα πιατελάκια του φρούτου σε καταπληκτική τιμή και πατάκια για το μπάνιο, τρία στην τιμή του ενός.

Η ζωή κυλούσε ομαλά, εντός και εκτός του Life Central. Στόλισαν τη φωλίτσα τους για τα Χριστούγεννα, με γιορτινά λαμπιόνια, αφού ήταν σε εξαιρετική προσφορά, με δώρο το πολύμπριζο, και έπειτα αποφάσισαν να δώσουν τέλος στην κοινή τους πορεία, μιας και ο Δημήτρης δεν μπορούσε να αποφασίσει αν ήταν έτοιμος να προχωρήσει στην επισημοποίηση της σχέσης τους. Τον φόβιζε το γεγονός να γίνει πατέρας, σε αντίθεση με εκείνη, που τελευταία μόνο αυτό σκεφτόταν, και ήταν ολοφάνερο κάθε φορά που στεκόταν με τις ώρες μπροστά από τη βιτρίνα του νέου καταστήματος με βρεφικά είδη του 5ου ορόφου. Συχνά μες στο καλάθι με τα ψώνια της υπήρχαν διαφημιστικά και ενημερωτικά φυλλάδια για τις μέλλουσες μαμάδες! 

Η Ελένη και ο Δημήτρης, δεν άντεξαν τις εσωτερικές τους ανάγκες που δεν έβρισκαν κατανόηση στα θέλω τους και έτσι μέσα σε μια εβδομάδα, άλλαξαν όροφο, έπιπλα, δικηγόρο και οπτικό πεδίο. Τώρα και οι δύο κοιτούν το υπεραιωνόβιο πλατάνι από διαφορετική γωνία και θαυμάζουν το εμπορικό κέντρο που λάμπει στολισμένο μέρα και νύχτα για τις γιορτές.

 Όλα έγιναν ξαφνικά και σε ελάχιστο χρόνο, χάρη στις ποικίλες λύσεις που τους πρόσφερε ο σύγχρονος τόπος εμπορίου, αποφεύγοντας να χρονοτριβούν μέσα στην κίνηση και την έλλειψη πολεοδομικού σχεδιασμού των σημερινών μητροπόλεων που μας έχουν κάνει να χάσουμε την αμεσότητά μας και τις προσωπικές επαφές.  Το Life Central, αφού πρώτα τους διακόσμησε τον κοινό βίο, έπειτα τους διευκόλυνε να δώσουν ένα τέλος γρήγορα και αποτελεσματικά, χωρίς να χρειαστεί καν να αλλάξουν οικοδομικό τετράγωνο.

Ερίνα Εσπιρίτου