Σχολιάζοντας τρία ποιήματα από την ποιητική συλλογή Κάδρο ζωής της Μαριάνας Λυμπέρη

Σχολιάζοντας τρία ποιήματα

από την ποιητική συλλογή

Κάδρο ζωής

της Μαριάνας Λυμπέρη

εκδόσεις Γαβριηλίδη

Μια ενδιαφέρουσα πρώτη ποιητική κατάθεση από τη Μαριάνα Λυμπέρη

Στην προμετωπίδα της συλλογής τρεις στίχοι που καθοδηγούν την ανάγνωσή μας. Η βίωση του χρόνου με τις ανθρώπινες διαστάσεις σε αναμέτρηση με το άχρονο της φύσης. Ο αγώνας άνισος. Ωστόσο η ποιήτρια θα δείξει ότι προτίθεται να δοκιμάσει τη δύναμή της.

Στα άχρονα βουνά,

στις ραγισμένες πέτρες,

μετρώ τη δύναμή μου

Στο ποίημα Η κολυμπήθρα κυριαρχεί η συνειδητοποίηση μιας πορείας προς το σκοτάδι. Εύστοχα η ποιήτρια χειρίζεται τον χαρακτηρισμό της αδηφάγου πραγματικότητας που, έτσι, γειτνιάζει με το απευκταίο, δίνοντας αναπόφευκτα την απάντηση στα ερωτήματα που θέτει.

Κολυμπήθρα

Πότε θα έρθει η στιγμή

που η κλεψύδρα θα γυρίσει;

Ανεξίτηλο σημάδι στο μυαλό

και στην ψυχή η κολυμπήθρα.

Μήπως αγιοποιήθηκε η ύπαρξή μας;

Είναι μακριά η ωραία πύλη

του παραδείσου.

Τα βήματα μας σαν να βρίσκονται

πιο κοντά στα σκαλοπάτια του Άδη.

Αδηφάγος η πραγματικότητα.

Ένα γύρισμα πίσω στον χρόνο επιχειρεί η ποιήτρια στο ποίημα Κάτω απ’ τη σκάλα. Ξέρει όμως πως τα παιδικά ενθυμήματα στοιχειώνουν τη σημερινή πορεία της. Μέσα από τους φόβους και τα φαντάσματα του νου, εκτιμά ξανά τη διαδρομή της και αποτιμά θετικά τη βιωμένη εμπειρία. Από τα λίγα ποιήματα που καταλήγουν με μια δόση αισιοδοξίας μέσα από αυτό το γύρισμα του χρόνου.

Κάτω απ’ τη σκάλα

Κάτω απ’ τη σκάλα έκρυψα

τα παλιά μου παπούτσια.

Τι φόβους περπατήσαμε μαζί!

Μικρό παιδί με οδήγησαν

μες στης ζωής το δρόμο,

με όνειρα και πόνο βγήκαμε ζωντανοί.

Κάτω απ’ τη σκάλα έκρυψα

τα παλιά μου φαντάσματα.

Ποιας μοίρας τα περάσματα

διαβήκαμε μαζί!

Σβήσαν φωτιές, κάναμε ευχές,

μα βρήκαμε τον τρόπο

να βγούμε πάλι στη ζωή,

που γίνεται ζωή!