το ύψος των περιστάσεων

Σφαγμένη λέξη,

με μια ρωγμή καλά κρυμμένη.

Όπως γέρνεις πάνω της και ψάχνεις

ίσα που διακρίνεται το σκίσιμο.

Το κοφτερό μαχαίρι δεν βρήκε εμπόδιο,

έτσι εισχώρησε βαθιά

και υποχώρησε η σάρκα υπάκουα.

Το ποίημα τώρα πρέπει

να σταθεί στο ύψος του.

Χώρο κατάλληλο να βρει

και άλλες λέξεις συναφείς

να δέσουνε το νόημα.

Αλλιώς ούτε μια κηδεία της προκοπής

δεν θα γραφεί.

Διώνη Δημητριάδου

(φωτογραφία: “Masks”, Hengki Koentjioro)