Ραγισματιά ίσως στο χείλος χθόνιου ρείθρου

ανέκδοτο ποίημα 

της Δέσποινας Καϊτατζή - Χουλιούμη

 Με αφορμή τη Διεθνή Ημέρα Μνήμης για τα Θύματα του Ολοκαυτώματος

Πριν ξεκολλήσει πέτρα πριν ξανακυλήσει

σε τρύπια κιβωτό καταχωνιάζει ρύπους

Ρέλια θηλιές ρούχα χαρταετοί σχισμένα

ξέφτια ραμμένα με φυγόδικες βελόνες

Την παιδική κουβέρτα την καρό διστάζει

Σε λήθης θύλακα βαθύ πριν παραχώσει

Με τα καρό ερμητικά αραδιασμένα

κατέγραφε καλά κουτάκια σφραγισμένα

Κύκλοι τετράγωνοι επάλληλες γωνίες

χάσματα σύνορα χαραγματιές κομμάτια

Χρήσιμη αν κάποτε πάτσγουορκ ραβόταν

τουλάχιστον αυτήν να έπαιρνε μαζί του

Τετράγωνων διαδρομών γεωγραφία

δίχως συγκλίσεις συρραφές δίχως συνάψεις

Ποτέ καμπύλες εναγκαλισμοί πλεξούδες

επιστροφές ποτέ σ’ ειδυλλιακά τοπία

Φυγή κι επιστροφή πάντα στον ίδιο τόπο

ραγισματιά ίσως στο χείλος χθόνιου ρείθρου

 

(ανέκδοτο)

Πριν από κάποιους μήνες στο σπίτι της αδελφής μου της Ελένης κρύωνα και μου έδωσε να σκεπαστώ μια μάλλινη μπλε καρό κουβέρτα. Μαζί της με τύλιξαν και με ζέσταναν συγκίνηση και μνήμες... 

 Ήταν αρχές του ’70, μέναμε στην πανεπιστημιούπολη Studentstaden Uppsala Rackarbergsgatan. Εκεί γνωρίσαμε τη φίλη μας Ηanna Bibrofska, Πολωνοεβραία, που ήταν πολιτική φυγάς. Πότε πότε μας μιλούσε απ' έξω απ' έξω για την ιστορία της. Νεότερη εγώ και σχετικά νέα στη Σουηδία, αφού μ' ενημέρωσε και μ' ευαισθητοποίησε, με πήρε μαζί της για να γραφτώ μέλος στη τοπική οργάνωση της  Amnesty International όπου πηγαίναμε μαζί για χρόνια.

Ξαφνικά στα μέσα του ’70 περίπου η Hanna τα ξεσήκωσε κι έφυγε για την Αυστραλία για να επανασυνδεθεί με κάποιους δικούς της που είχε βρει όπως μας είπε... Είχε αφήσει πολλά από τα πράγματά της στην αδελφή μου την Ελένη, όπως τη μάλλινη μπλε κουβέρτα που η ζεστασιά της μου την ξανάφερε στη μνήμη μου με σκέψεις και συγκινήσεις…

Το παραπάνω ποίημα το στέλνω αντίδωρο της ζεστασιάς  με την αγάπη μου στη φίλη μας τη Hanna Bibrofska, όπου κι αν βρίσκεται...

Δέσποινα – Καϊτατζή - Χουλιούμη