Ιδρώτα να μυρίζουν οι λέξεις

του Τάσου Σ. Μάντζιου

Όπως παλιός, σχολαστικός τεχνίτης πέτρας,

Ηπειρώτης

που’ χε μεράκι και κριτήρια αυστηρά

κι όλο τις λεπτομέρειες

με προσοχή και μ’ επιμέλεια δούλευε.

Έτσι να τις διαλέγεις τις λέξεις.

Τις λιγομίλητες και τις ξερακιανές,

εκείνες που αγκυλώνουν στην άρθρωση,

σκαλώνουν ανάμεσα στα δόντια.

Να ξέρουν από αϋπνίες

και από κόμπους στον λαιμό

και κρύα δωμάτια.

Να ξέρουν από μοναξιά.

Να κοιτάνε κατάματα.

Κοίταξε να τις σέβεσαι τις λέξεις

και να τις εμπιστεύεσαι.

Να τις αφήνεις λεύτερες ν’ ανασαίνουν.

Να σεργιανάνε

ανάμεσα σε ανθρώπους

και σε νύχτες

και σε όνειρα.

Να μυρίζουνε κόσμο.

Και μόχθο.

Ιδρώτα να μυρίζουν οι λέξεις,

ιδρώτα κι έξαψη.

Να ’χουνε στόχο και σκοπό και προορισμό.

Σπίρτο να’ χουν εντός τους,

να ’χουν έκρηξη.

Να δίνουνε στο ποίημα

σφυγμό.

Να βάζουνε στους στίχους μέσα

σπέρμα!

Τάσος Σ. Μάντζιος

(στη φωτογραφία ο λιθοξόος μπαρμπα - Σπύρος Παπαδήμας)