Οι πόλεις

Χαμογελούνε άραγε οι πόλεις;

Συνήθως θλίβονται σαν τις θυμόμαστε.

Γεμάτες οι βαλίτσες τους λιγάκι κοντοστέκονται

διστάζοντας πλάι σε γκρίζα παροπλισμένα τραίνα.

Κι οι δρόμοι τους γεμάτοι από πατημασιές

ανθρώπων που  απόκαμαν 

χαζεύοντας του χρόνου τη ροή.

Μα σαν ανοίγονται στο φως τα παιδικά τα μάτια

αχόρταστα ακόμη από εικόνες

σ’ ένα μικρό μειδίαμα αφήνονται οι πόλεις.

Ίσως αυτός να είναι ο ρόλος τους.

Την εκλεκτή συγγένεια να θυμίζουν

ανάμεσα στην προσμονή και στη φυγή.

Διώνη Δημητριάδου

(φωτογραφία του Σάκη Δαζάνη)