«Έχων σώας τας φρένας και άλλες τρελές ιστορίες»
του Αργύρη
Χιόνη
από τις εκδόσεις Κίχλη
Εννέα διηγήματα στο οικείο στυλ γραφής του αγαπημένου Αργύρη
Χιόνη. Κοινό τους θέμα «το παράλογο της ύπαρξης
και η ασάφεια των ορίων μεταξύ τρέλας και λογικής».
«Ποτέ δεν είχα σώας
τας φρένας, σαλεμένες τις είχα, αλλά αυτές οι σαλεμένες σώο με κράτησαν μέσα σ’
αυτό τον ανελέητο κόσμο της λογικής».
Όσοι αγαπήσαμε τον τρόπο του Αργύρη Χιόνη ας απολαύσουμε
αυτή την τελευταία του λογοτεχνική κατάθεση. Πρόκειται για τα διηγήματα που
επρόκειτο να κυκλοφορήσουν από την Κίχλη μέσα στο 2012, όμως την έκδοση την
πρόλαβε ο απρόσμενος θάνατος του συγγραφέα. Είναι ευχής έργο το ότι με αυτή την
απαραίτητη καθυστέρηση έχουμε στα χέρια μας αυτή την εξαιρετική έκδοση. Τη
χρωστάμε στην αγάπη με την οποία η εκδότρια της Κίχλης, κ. Γιώτα Κριτσέλη,
επιμελήθηκε τα κείμενα προσθέτοντας μάλιστα και ένα επίμετρο ιδιαίτερα διαφωτιστικό
γύρω από την περιπέτεια της έκδοσης αλλά και το περιεχόμενο του βιβλίου. Όπως
γράφει η ίδια στο προλογικό σημείωμα:
«Τώρα
που το βιβλίο φεύγει από τα χέρια μου, διακατέχομαι από αμφίθυμα αισθήματα. Από
χαρά γιατί φτάνει στους φυσικούς αποδέκτες του, τους αναγνώστες, και από λύπη
γιατί ο συγγραφέας δεν ζει πια για να παρακολουθήσει την πορεία του».
Εδώ ένα απόσπασμα από τον «Δρόμο της μοναξιάς»:
«Πάντα ζήλευα τους ανθρώπους
που γεννιούνται, ζουν και πεθαίνουν στον ίδιο τόπο, στο ίδιο σπίτι, στην ίδια
οδό, χωρίς να μετακινηθούν ποτέ, ούτε κατά έναν αριθμό, προς τα πάνω ή προς τα
κάτω. Είναι οι άνθρωποι που ποτέ δεν χρησιμοποίησαν τη φράση "Όταν έμενα στην
οδό τάδε… ", είναι αυτοί που ποτέ δεν τους έχασαν οι φίλοι, οι δικοί τους ή οι
διάφορες δημόσιες υπηρεσίες. Ποτέ επιστολές που απευθύνονταν προς αυτούς δεν επεστράφησαν
στον αποστολέα με την ένδειξη ‘Αγνώστου διευθύνσεως’, γιατί ήταν πάντα εκεί,
αμετακίνητοι, πιστοί στην ιδιότητα του παραλήπτη. Είναι οι άνθρωποι που λένε,
με κάποιο κρυφό καμάρι: "Αυτό είναι το πατρικό μου σπίτι"».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου