Μεταφορικά μιλώντας (μόνη αίσθηση)

Ένα βλέμμα

δύο λόγια

κι αρκετές σιωπές

αδιόρατες κινήσεις

κατά κει που στρίβει ο δρόμος.

Όλα στην αποθήκη του μυαλού.

Φυλαγμένα εκεί

θάβονται κάτω από τη νέα λήθη.

Μονάχα το άγγιγμα

-ακόμη κι ανεπαίσθητο-

διεκδικεί χώρο δικό του

και ανασύρεται

απ’ τις βαθιές τις αυλακιές

κάθε που μια θύμηση

στο δέρμα επάνω

απλώνεται.

Η μνήμη κατεξοχήν

είναι υπόθεση αφής.

(Διώνη Δημητριάδου)