Ιδανικά και αξίες

του Τάσου Σ. Μάντζιου

Έσκαγε ένα πονηρό χαμόγελο

όταν σε ευθυμίας στιγμές

όλο καμάρι περιέγραφε

πώς στο σχολείο

ξεγελούσε τους δασκάλους

κι έτσι

με άριστα αποφοίτησε.

Και πώς αργότερα

κατάφερε ν’ απαλλαγεί απ’ τον στρατό

λόγω κάποιας αστάθειας, λέει.

Οι έξυπνοι δεν πάνε στον στρατό.

Αν ξέρεις τους κατάλληλους ανθρώπους

και με τ’ ανάλογο αντίτιμο

όλα τα καταφέρνεις, έλεγε.

Μα εκεί που πιο πολύ

Καμάρωνε ήτανε

όταν διηγούνταν

πώς στα επαγγελματικά του τα κατάφερε

μέσα από τις κομματικές του διασυνδέσεις.

Γι’ αυτό, υπάρχουνε τα κόμματα.

Αν πας με τον σταυρό στο χέρι

στο τέλος θα σου μείνει

μονάχα ο σταυρός,

έλεγε

και πνίγονταν στα γέλια.

Στις σοβαρές του συζητήσεις

όμως

ήταν κάθετος:

Τη χώρα κατατρώνε

η διαφθορά και η αναξιοκρατία,

αποφαίνονταν.

Είναι που όλοι θέλουν να πετύχουνε τα μέγιστα

μ’ ελάχιστη προσπάθεια.

Οι νέοι σήμερα για τίποτα δεν είναι ικανοί.

Δεν δείχνουν πια, κανέναν ζήλο...

κανέναν σεβασμό.

Εμείς στην εποχή μας

είχαμε αρχές.

Εμείς, έλεγε,

στη ζωή

είχαμε

ιδανικά κι αξίες!

Τάσος Σ. Μάντζιος

(πίνακας: Golconde, του René Magritte, 1953)