Κατά το πλήθος των δισταγμών

του Τάσου Σ. Μάντζιου

Τρεμάμενο του φιλιού

το μετέωρο

λοξοδρόμησε...

Άβουλο και το χάδι...

Συνθηκολόγησε αμαχητί...

Στοχαστική

και οπισθέλκουσα

εντός μας

η αναδίπλωση...

Παρελθόντα μνησίκακα,

θρυμμάτισαν το εγγύς μας...

Ράθυμοι εμείς, αυτόπτες,

ξενίσαμε,

μειδιαμάτων φρύγανα...

Κάτι παραιτημένα μονοσύλλαβα...

Αψηλάφιστοι

των ήλων οι τύποι...

Κάτω από του μεσημεριού

το λάβρο υπέρυθρο,

απομείναμε,

κατά το πλήθος των δισταγμών,

τυλιγμένα ειλητάρια..

Κυρτοί απομείναμε,

ανέστιοι νόστοι...

Απομείναμε,

εκεί,

ιδρωμένα πουκάμισα...

Τάσος Σ. Μάντζιος

9-11-2016

(η φωτογραφία της Λίας Ζαννή)