"οι στιγμές"
Διώνη Δημητριάδου
κι ένας πίνακας του Wasilly Kandinsky
όλα τα μάταια
που σώμα δεν προφτάσαν ν’
αποκτήσουν
μέσα μας εν υπνώσει κατοικούν
και περιμένουν τη στιγμή
-όχι τον χρόνο· ετούτος άπιαστος ας
μένει-
αρκεί η ευλογία μιας στιγμής
-ερασιτέχνης γλύπτης της γραφής-
να ανασύρει από τα αβίωτα ένα
και να του δώσει τη μορφή
κι έπειτα να ’ρθει πάλι μια
στιγμή
να νιώσεις πως σου αρκεί
η θέαση του βιωμένου σου
σαν ξένου πια και ανοίκειου
σαν αφορμή για ένα ακόμη
μάταιο εν υπνώσει
Διώνη Δημητριάδου
(ο πίνακας του Wasilly Kandinsky)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου