"το ξόρκι του καιρού" Διώνη Δημητριάδου (φωτογραφία: παιδιά παρακολουθούν κουκλοθέατρο, Παρίσι, 1963)

"το ξόρκι του καιρού"

Διώνη Δημητριάδου

 

μιλώ γι’ αυτούς που από κοινού

μετάλαβαν τον χρόνο

τους γεννημένους λίγο πριν λίγο μετά

ή και ταυτόχρονα ακόμα

αυτούς που άνοιξαν

στα πράσινα τα σχολικά θρανία

τα ίδια αναγνώσματα

και παίξανε στις ίδιες τις αυλές

σε κτήρια ετοιμόρροπα

αυτούς που άκουσαν πρώτη φορά

τραγούδια από παράνομους σταθμούς

και αδειάσανε κυνηγημένοι

το αίμα τους στους δρόμους

για κάποιο σύνθημα φρικτά καταργημένο

κάποιους που αράξανε ανένταχτοι

κι άλλους που μέσα σε εκούσιες φυλακές

ποδοπατήθηκαν μα τίποτα δεν αρνηθήκαν

που είδαν απρόσμενα τον ίδιο κόσμο

ν’ αλλάζει τα παλιά πουκάμισα

που κάνανε παιδιά που δεν τους μοιάζουν

και άλλους που δεν γεννήσανε συνέχειες

μιλώ γι’ αυτούς που γράφουνε

το ξόρκι του καιρού

μιλώ γι’ αυτούς που το διαβάζουνε

σαν να κοιτάζουνε παλιές φωτογραφίες

Διώνη Δημητριάδου

(φωτογραφία:

παιδιά παρακολουθούν κουκλοθέατρο, Παρίσι, 1963)