Το ιστολόγιο «Με ανοιχτά βιβλία» φιλοξενεί τη Δέσποινα Λαλά Κριστ

με ένα απόσπασμα από το ανέκδοτο στην Ελλάδα έργο της:

Emily Dickinson: Goddess of the Volcano 

«Έμιλυ Ντίκινσον, Θεά του Ηφαιστείου»

Ανείπωτη Συνάντηση

Στο μονοπάτι κοίταζα ψηλά τον βαθύ μπλε φωταγωγημένο, απ’ άκρη σ' άκρη, ουρανό. Τα αστέρια του έλαμπαν. Μου προκάλεσε τον νοσταλγικό πόνο που πάντα προκαλεί το μυστήριο στην ζωή μας!

 «Έμιλυ Ντίκινσον είθε απόψε να σε συναντήσω!» προσευχήθηκα κι ένιωσα τα πόδια μου να τρέμουν.

Κοντοστάθηκα έξω από την πόρτα της κουζίνας, έπιασα το πόμολο το γύρισα, και όπως το περίμενα η πόρτα ήταν ανοιχτή. Ο φόβος με κυρίευσε. Ο χώρος βυθισμένος στο σκοτάδι. Είχα πιστέψει, πως η Βίνη θα είχε προβλέψει για κάποιο φως, κάπου θα μου είχε μια λάμπα αναμμένη, αλλά ατύχησα. Χωρίς παράπονα, γνώριζα τον χώρο σαν να ήτανε το σπίτι μου, άνετα διέσχισα την κουζίνα προχώρησα αριστερά, βγήκα στην τραπεζαρία κι από εκεί δεξιά στο χολ. Με χέρια απλωμένα προχώρησα μέχρι που άγγιξα την άκρη της κουπαστής κι άρχισα να ανεβαίνω. Κανένα εμπόδιο, καμιά δυσκολία σαν να πετούσα ήταν. Όταν άγγιξε το πόδι μου το πάνω χολ διέκρινα το αμυδρό φως. Ένα κερί αναμμένο εμπρός στην μισάνοιχτη της πόρτα, και ξαφνικά ήμουν εκεί που χρόνια επιθυμούσα. Εμπρός στην πόρτα της ένα μαξιλαράκι τοποθετημένο για να καθίσω ή να γονατίσω; «Ευχαριστώ, Βίνη,» σκέφθηκα και γονάτισα. Κρύος ιδρώτας με έλουσε σαν άκουσα το τρίξιμο του κρεβατιού της. Κάποιος σηκωνόταν. Με είχε ακούσει η Έμιλυ; Πρώτα το τρίξιμο κι αμέσως το μαλακό σούρσιμο των ποδιών της καθώς πλησίαζε την πόρτα... και τότε μόνο συνειδητοποίησα το μεγάλο τόλμημα μου. Τι κι αν άνοιγε αμέσως; Αν ξαφνικά παρουσιαζόταν εμπρός μου; Τι θα έλεγα; Κόπηκε η ανάσα μου. Πώς θα την χαιρετούσα; Πώς θα άνοιγα το στόμα μου να πω μία κουβέντα. Και τι ακριβώς να πω; Δεν θυμόμουν τι ήθελα να πω. Είχα ξεχάσει τις σημειώσεις μου. Η μνήμη λευκή, το κεφάλι άδειο, το σώμα βαρύ, δυσκίνητο, ούτε να φύγω δεν μπορούσα, ούτε καν να μιλήσω, μόνο μάτια να κοιτώ. Γιατί είμαι εδώ αναρωτήθηκα; Τι θέλω από αυτή την μεγάλη δημιουργό; Ίσως να μάθω πώς μετέβαλε την ζωή μου, τι πρόσθεσε και τι αφαίρεσε. Όλες οι ερωτήσεις που είχα για την ζωή, το θάνατο, τον Θεό, το θείο, την φύση, το μυστήριο, όλα ήταν γραμμένα με ψιλά γράμματα στο λευκό φόρεμα που φορούσε. Αυτά διάβασα, ανάλυσα, εννόησα και αποδέχτηκα την εκστατική πορεία της ύπαρξης προς την άλλη ύπαρξη που αποκαλείται μεταθανάτιος. Όλα αυτά αφομοιώθηκαν την ώρα της ανάγνωσης και της γραφής. Μα τώρα τι λέξεις διέθετα να εκφραστώ; Με κομμένη ανάσα είδα στην μισάνοιχτη πόρτα τα λεπτά διάφανα δάκτυλα, όπως την κρατούσαν, και πιο κάτω, κομμάτι από το λευκό του φορέματος, κι εγώ γονατιστή μπροστά της, παγωμένη. Ανεπαίσθητα έγειρε το κεφάλι προς τα έξω με κοίταξε, κι εγώ σηκώνοντας τα μάτια μου αντίκρισα το πρόσωπό της. Μια φωτεινή αύρα το περιέβαλε. Μου προκάλεσε δέος μου έκοψε την ανάσα.

Αυτή χαμογελούσε και περίμενε. Έπρεπε να μιλήσω. «Το...το κείμενο...τελείωσε...» ψιθύρισα, ψηλάφισα με τα χέρια μου το πάτωμα ψάχνοντας για τα γραπτά, που φυσικά  δεν είχα. «Ευχαριστώ! Και τι λέει το κείμενό σου;» ψιθύρισε ευγενικά. «Λέει...λέει... πως η Αιωνιότητα υπάρχει, γιατί υπάρχουν οι Απεσταλμένοι της! Αυτοί φέρνουνε το μήνυμα φωτός! Αυτοί μας παρασύρουν στο μονοπάτι που οδηγεί στο μεγαλείο του Σύμπαντος, εκεί μας ανεβάζουν και μας διαβεβαιώνουν πως είμαστε μέρος του Κόσμου. Οι Απεσταλμένοι κρατούν δισκοπότηρο και μας προτρέπουν να πάρουμε γεύση Αιωνιότητας, μας μεταλαμβάνουν θεία επικοινωνία με το Ολόκληρο που μας περιβάλει. Γι’ αυτή την θεία μετάληψη ήρθα να πω ευχαριστώ. Και να σου ευχηθώ να είσαι καλά σε όποια μορφή κι αν βρίσκεσαι!» Τα είπα γρήγορα, αυθόρμητα, με μια αναπνοή. Και τότε η πόρτα εξαφανίστηκε, η Έμιλυ εμπρός μου ολόφωτη, όμορφη σαν θεά ντυμένη στα λευκά, χαμογελούσε ήρεμα, μεγαλόπρεπα. Η ζωή της είχε εκπληρωθεί!

 Δέσποινα Λαλά Κριστ

Απόσπασμα από το ανέκδοτο στην Ελλάδα έργο: Έμιλυ Ντίκινσον «Θεά του Ηφαιστείου»

 Γεννήθηκα στην Ελλάδα, σπούδασα στην Αμερική, και από τότε η ζωή μου πορεύεται σε διαρκή επικοινωνία ανάμεσα στις δύο αυτές πατρίδες, σαν μια μεγάλη γειτονιά. Γράφω γιατί πιστεύω ότι η Λογοτεχνία προσφέρει απόλαυση ψυχής και καλλιέργεια πνεύματος, στους δυό αυτούς που πάνε πάντα μαζι, συγγραφέα και αναγνώστη. Μυθιστόρημα: Παίρνω Αμπάριζα και Βγαίνω (Σύγχρονη Εποχή, 1988) Νόστος (Κέδρος, 1992) Nostos (Seaburn, 2001) Τα Απομεινάρια του Θεού (Καστανιώτης, 1997) Ένας Μικρός Θεός Περίσσεψε (Κέδρος, 1999) Το Ξωτικό (Περίπλους 2002) Το Μυστικό της Συγγραφέως (Καστανιώτης, 2007) Emily Dickinson: Goddess of the Volcano (Amazon, 2013) Εμιλυ Ντίκινσον:Θεά του Ηφαιστείου (Seaburn, New York, 2015) Μονογραφία: Στο Καλειδοσκόπιο του Γιώργου Χειμωνά (Καστανιώτης, 1984) Παιδικά: Μια Μαργαρίτα (Κέδρος, 1981) Καπνός και Βλακείες (Κέδρος, 1982) Η Ιστορία της Τρανούπολης και των Τρελοπουλαίων (Καστανιώτης, 1984)