αυγουστιάτικο

    Μα, δεν είναι όλα τα φεγγάρια ίδια.

Καθώς αντιφεγγίζει μέσα σου η μορφή τους

δείχνοντας σαν σε καθρέφτη το ένα πρόσωπο

και ασημίζει μια πέτρινη πεζούλα

σε ανοιχτό θαλασσινό τοπίο.

Τότε σαν να ξεκαθαρίζει ο μέσα κόσμος

κι έρχονται φίλοι από παλιά να συναριθμηθούν,

με ξεχασμένα λόγια πεσκέσι αυγουστιάτικο

για ένα ποτήρι σπίρτο δυνατό

και ξεκινά μοναχικό το γλεντοκόπι.

Αθάνατη ελληνική εικόνα

σπαρμένη μάγια.

Απ’ όλα τα φεγγάρια ετούτα αγαπώ.

Διώνη Δημητριάδου

(φωτογραφία: Gideon Knight)