Λία Σιώμου Δύο ποιήματα

 Λία Σιώμου

Δύο ποιήματα

 

 

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ

 

Έφερ’ ο άνεμος τραγούδι στη νυχτιά,

τραγούδι, άσμα των ασμάτων, ύμνο

σαν μελωδία αγγελική στη σιγαλιά

νανούρισμα γλυκό στον φευγαλέο ύπνο.

 

Γέμισαν νότες του μυαλού την ερημιά

χορδές, κιθάρες και γλυκόλαλα βιολιά.

Σύραν οι θύμησες χορό με τη φωνή της λύρας,

Τσιγγάνες, γυφτοπούλες θύμησες…

Οι μάγισσες της μοίρας.

 

Χόρεψε ο αγέρας τα κλαδιά της φοινικιάς

κλειδιά του σολ στον ουρανό τα μαυροπούλια,

τσιγγάνες, γύφτισσες με σύραν στον χορό

και γυφτοπούλες θύμησες μου φίλησαν τα χείλια.

 

Και μια μελαχρινή, μια γυφτοπούλα όμορφη, μικρή

κρατούσε στο χεράκι της και χτύπαγε το ντέφι.

Σεργιάνιζαν στον άνεμο πάθη, κορδέλες και καημοί

και το μικρό κορμάκι της το τύλιγε μια μέθη.

 

Τα ποδαράκια της κι αυτά λες με φτερά

μια κάποια στριφογύριζαν στον νου αγκάλη

στα γύφτικα τσαντίρια τα παλιά

γλέντι, τραγούδι φούντωνε, κραιπάλη.

 

Ω γυφτοπούλα θύμηση, να ’ταν να έγερνα ξανά

μες στα σγουρά σου τα μαλλιά να βρω τη λήθη

και να χορέψω εκεί με τα χρυσά φλουριά

π’ αγκάλιαζαν τα τρυφερά σου στήθη.

 

ΕΡΜΑΙΟ ΠΙΑ

 

Τ’ αρνήθηκες το όνειρο

δεν ήτανε για σένα

άφησε πίκρα για σφραγίδα

στου νου σου την αντένα.

 

Το ξεριζώνεις, το πετάς

σαν αγριόχορτο στην άκρη

σαν μαργαρίτα το μαδάς.

Κι όμως, τ’ ονείρου μύρο είναι αυτό

που σε ξυπνά απ’ τη νάρκη.

 

Ω, ξανά και πάλι μιαν αυγή

στου ίδιου ονείρου

και ελπίδας την ορμή

έρμαιο πια του απατηλού

κομπάρσος του ίδιου συρμού

τα μονοπάτια παίρνεις τα παλιά

 

τα ίδια όνειρα, τα ίδια μυαλά.

 

Λία Σιώμου

(Της Ζωής και της Αγάπης,  Ελευθερουδάκης 2022)

(η φωτογραφία από την ταινία Ο καιρός των τσιγγάνων του Εμίρ Κουστουρίτσα)